Testimonios

de mis

pacientes

 

Testimonios

de mis

pacientes

 

Esta página es un espacio que acoge los testimonios de todas aquellas mujeres que han superado el vaginismo o que lo están padeciendo.  

Este es el lugar donde muchas mujeres dejan de sentirse solas y deciden pedir ayuda para cumplir su objetivo: superar el vaginismo. Gracias a todas por compartir vuestra experiencia, que seguro que ayudará a otras mujeres a conseguirlo.

 

135 Comentarios

  1. Ana

    Hola, escribo este testimonio para animar a otras mujeres a elegirse a ellas mismas!

    Soy una chica muy joven que nunca había podido tener penetración y siempre fui posponiendo este problema porque pensaba que eran cosas mías.. hasta que dije basta. Encontré por pura casualidad la página de Pilar y fue un antes y después en mi vida.

    Con solo DOS semanas de tratamiento, he podido tener mis primeras penetraciones sin dolor! Nunca hubiese imaginado que se podría solucionar tan rápido y tan facilmente. Siguiendo los consejos y entrenamientos de pilar y con mucha dedicación, he descubierto a una nueva yo.

    Espero que este testimonio ayude a otras chicas a dejar de posponer su vaginismo y a ponerse manos a la obra!

    Responder
  2. Ana

    Buenas tardes,
    Hace un par semanas que quería comentar, pero no sabía exactamente cómo hacerlo. Testimonios cómo los que se encuentran aquí, fueron responsables que, actualmente, esté en mi cuarta sesión con Pilar Pons y es por ello que necesito contar mi historia porque para mí fue de gran ayuda conocer a otras mujeres que estaban pasando por lo mismo.
    Tengo 30 años y solamente había logrado que los chicos pudieran introducirme los dedos. Durante años he vivido con el sentimiento de vergüenza, miedo, inseguridad y una vida sentimental a medias porque me daba pánico explicar a la otra persona lo que me pasaba, por lo que acababa huyendo de cualquier relación sentimental.
    A la primera visita fui con cierto temor porque llevaba años intentando solucionarlo sin éxito.
    La verdad es que iba bastante mentalizada de que era algo psicológico, que me iba a costar y que sería un proceso largo, dado que es lo que anteriormente diferentes profesionales me habían comentado. Pero nada más alejado de la realidad, Pilar Pons le dio una vuelta a todo lo que antes me habían dicho.
    Ha pasado de ser algo psicológico y un proceso largo a en un mes lograr tantas cosas. He conseguido introducir el dedo, los cinco dilatadores, el vibrador, colocarme un tapón sin problema y tener relaciones plenas sin dolor.
    Pilar ha sido la única que me ha entendido desde el principio, sentía que de verdad comprendía todo lo que me pasaba sin la necesidad de verbalizar nada y dándote la seguridad que necesitas en todo momento.
    Recordaré siempre el primer día cuando logró introducirme un dilatador y, lo más sorprendente, que yo también lo hiciera. Cuando lo hizo, me dijo que ella hacía magia y realmente así lo creo. Pilar Pons es una gran profesional, coach y, para mí, maga. Doy gracias que un día buscando por internet, saliera su nombre y que decidiera que era ella la persona que necesitaba, como si fuera una corazonada. Concerté diferentes visitas con diversos profesionales, pero fue salir de la primera visita y decirle a mis padres que no quería ver a nadie más porque ella era lo que necesitaba para superar esto.
    Pilar desde el principio me ha hablado de la famosa llave, pero para mí ella es el material con que está hecha la llave, ya que es la pieza clave de todo esto.
    Ahora visto en perspectiva me doy cuenta de que busque la solución tarde, ojalá haberme cruzado con Pilar mucho antes.
    Creo que jamás podré agradecerle todo lo que ha hecho por mí en un mes y espero que todas las chicas que estén en esta misma situación puedan encontrarla.
    Para todas aquellas mujeres que, como yo no veían solución, solo quiero decir que si la hay, se puede superar. Yo todavía estoy en tratamiento, pero veo el fin.

    Responder
  3. Virginia

    Hola, buenas tardes, yo también tengo problema de tener relaciones sexuales por el dolor tremendo que se genera a causa del vaginismo, quisiera por favor saber si existen dilatadores vaginales, saludos!!!

    Responder
    • Alejandra

      Hola, sufro de vaginismo debido a un abuso sexual en la infancia, antes tenia relaciones sexuales de manera activa con mi pareja (con poco dolor) pero reviví el suceso de mi infancia por una denuncia que puse, tengo una relación de 4 años y quiero seguir teniendo vida sexual, hace más de 6 meses que no tengo relaciones, entra pero el ardor es mucho, fui al ginecólogo y me dan remedios muy dolorosos para esto, alguien que pueda ayudarme, no quiero perder mi relación y tampoco quiero vivir así más

      Responder
      • Leidy restrepo

        Hola mira q a mí me pasa igual q a ti mi matrimonio se está derrumbando por qllevo mucho tiempo en esta situación sin mejoría quiero saber si ya te mejoraste y me cuentes con que muchasss gracias

        Responder
      • Esther

        A mi me recetaron unos Ovulos de diazepam, recién voy a empezar a probarlos… no se si algunas vez te mandaron esos.

        Responder
        • anonima2

          Hola, a mi me recetaron vaginismo hace poco, mi ginecologo me realizo un tratamiento muy bueno que es el uso de toxina botulinica, que hace que ya no duela, pero se que el proceso es más largo, que aun debo trabajar en mis emociones y demás.. ya que evidentemente ahora tengo relaciones sin dolor, pero no logro sentir plena satisfacción

          Responder
  4. pilar pons

    Hola Agustina, siento que estés pasando por todo esto. De todos modos, te animo a hacer tratamiento, ya que es totalmente efectivo, pero sobre todo aleja de ti esos pensamientos de que no vas a poder. Sé valiente y confía en los testimonios de las otras mujeres y en la experiencia de las terapeutas. Un abrazo cargado de energía.

    Responder
  5. Alba

    Tengo 19 años y hace dos años me di cuenta de la dificultad de insertar los dedos por el orificio vaginal. Con el tiempo al ver que seguía igual y encontrando en internet escasa información acerca del vaginismo, decidi contarselo al ginecólogo.

    Hoy he ido para que comprobaran que lo que me pasa no es algo físico. He tenido que ir bajo los efectos de un ansiolítico, porque en la consulta pasada no pudo introducirme ni el dedo para comprobar si era por un himen rigido.
    Esta vez lo ha conseguido a pesar de la inmensa molestia que he sentido. Aunque la ginecóloga me repetía que eso no era dolor.

    Ha acabado siendo algo mental y lo que me han recomendado han sido dilatadores vaginales y lubricante. Han destacado la importancia de mirarse con el espejo e intentar introducirse el dedo. Conocer la anatomía vaginal creo que también es importante.

    En ningún momento me han dicho el termino «vaginismo», pero creo que todo indica a que es lo que tengo. Por eso dejo aqui mi resumida experiencia, para ver que es más común de lo que nos hacen ver.

    Yo lo he visto reflejado en series como «Sex Education» o en «Unorthodox», que lo nombran.

    Muchas gracias, suerte y animo <3

    Responder
    • pilar pons

      Gracias Alba por contar por aquí tu experiencia. Lo vas a solucionar con constancia y trabajo. Un abrazo

      Responder
    • Berta

      Hola, temgo tu edad y me siento en la misma situación, podriamos hablar?

      Responder
  6. Luisa

    Hola, estoy teniendo desde hace algún tiempo problemas al tener relaciones , creo que desde hace 2 años , pero aguantaba el dolor hasta que el ardor se me ha hecho insoportable, y cada vez ponía excusas con mi pareja para no tener relaciones , he estado leyendo que puede ser dispaurenia, vaginitis… el caso es que no lubrico y cuando comienza la penetracion es insoportable. He visto que ayudas a muchas mujeres , podría tener alguna sesión o cita para poder comenzar a solucionar esto ? El ginecólogo me ha recetado unos ovulos y comenzaré a ponérmelos a ver qué tal… también me dijeron que podía tener la zona contracturada y que tendría que recibir fisioterapia… no sé qué hacer, tengo 35 años y nunca había tenido problemas hasta hace 2 años. Gracias de antemano

    Responder
    • pilar pons

      Hola Luisa, por lo que cuentas, tienes un vaginismo secundario y se puede tratar perfectamente con fisioterapia en muy pocas sesiones. Ánimos.

      Responder
    • Stacey

      Hola, tengo 21 años, y estoy experimentando mi primera relacion sexual, y pues me esta costando ya que antes de tener relaciones, no tenia idea de que me iba costar tener mi primera vez, nunca he ido a un gine, mi mama nunca se preocupó por eso y yo menos, hasta que llegó el momento de la relacion. El caso es que la pirmera vez fue con preservativo y la 2da y la 3ra y fue frustrante, no me entraba bien con eso, pero sin condon si podia entrar, eso es lo que no entiendo, pero aun asi me dolia, me daban ganas de orinar y admito que me contraia las piernas, pero tanbien he intentado no hacerlo y aun asi es inutil. Cuando me esta penetrando entra pero al momento de seguir a profundo no puede porque siento que choca con algo como tratando se romperse pero duele mucho y se me va todo el placer y la calentura en ese momento, por lo tanto no lubrico bien, y me pongo lubricante por eso, pero tambien es difici. No sé si tenga vaginismo, yo realmente ni sé que pasa por mi cuerpo, por eso es que tengo que revisarme con un gine. Mi pareja cree que tengo miedo, pero no es eso, sino yo no lo dejaria ni que me toque abajo, pero si quiero superar y acabar con esto porque me esta haciendo sentir insuficiente y menos mujer y lloro cada vez que lo intentamos y no puedo. Pero con este breve resumen queria saber si podia decirme mas o menos que pasa

      Responder
  7. Evelyn

    Hola, soy de Uruguay y tengo 20 años. Aún no he superado el vaginismo pero hace unas semanas empecé a usar dilatadores y estoy en el cuarto dilatador de ocho. Espero poder lograr usar tampones con el tiempo y mantener relaciones sexuales con mi pareja que hace dos años me ha estado apoyando mientras trato de descubrirme a mi misma.
    Muchas gracias a todas las chicas que comentaron aquí, estoy feliz de encontrar un lugar en el que encajo.

    Responder
    • Agustina

      Hola, también soy de Uruguay. Hace 6 meses me casé con quien hoy es mi esposo, nunca antes había tenido relaciones sexuales, al casarnos claramente intentamos mantener la primer relación sexual y no pude. Simplemente no podía, me dolía, y lo alejaba de mi. Someramente estoy muy pero muy frustrada, triste y desanimada porque siento que nada de lo que hagan puede hacer que yo logre la penetración, solo espero que pueda, siento que no voy a poder ni con el primer dilatador, me gustaría saber si al final pudiste, gracias.

      Responder
      • pilar pons

        Hola Agustina, siento que estés pasando por todo esto. De todos modos, te animo a hacer tratamiento, ya que es totalmente efectivo, pero sobre todo aleja de ti esos pensamientos de que no vas a poder. Sé valiente y confía en los testimonios de las otras mujeres y en la experiencia de las terapeutas. Un abrazo cargado de energía.

        Responder
      • Marlene

        Hola soy Marlene y tengo 31 años. Estuve casada 5 años. En ese tiempo siempre fue muy complicado con mi pareja tener relaciones. Nunca me pudo penetrar. Yo tampoco asumía que era un problema eso. Con el tiempo y buscando info en Internet supuse que lo mío es Vaginismo. Consulte con la ginecóloga y me confirmó lo mismo sin haber inspeccionado demasiado. Solo por el hecho de que al introducirme un hisopo para una biopsia, costó bastante.. Me recetó usar aparatos. Pero aunque vi un progreso el primer mes. El próximo mes después del periodo menstrual. Me resultó muy difícil introducirme los dilatadores..pienso que puede ser algo más que solo psicológico. Debería consultar a otros especialistas sobre el tema.

        Responder
    • pilar pons

      Muchas gracias Evelyn por animar a las mujeres con tu experiencia. Si te puedo ayudar, lo haré encantada. Un abrazo

      Responder
  8. Fiamma Muscio

    Pilar buenas noches. Mi nombre es Fiamma, soy de Buenos Aires, Argentina. Tengo 28 y vaginismo primario. Indagando me encontré con vos y quisiera saber si es posible un tratamiento a distancia. Gracias!

    Responder
    • pilar pons

      Hola Fiamma, si todavía no has resuelto tu problema, escríbeme a pilar@pilarpons.com y hablamos. Saludos

      Responder
  9. ali

    Hola, tengo 24 años y llevo 2 años de casada, mi esposo y yo creímos que solo fue porque nunca lo habíamos hecho, me decía creo que es normal sentir dolor al principio o solo es tu miedo, incluso llego a decir no sé si lo estoy haciendo bien; ya 2 años y sigo sin poder y realmente si creí me levantaré un día y ya simplemente podré y hasta ahora nada. en cierto modo no tenía problema, hasta que estuve teniendo manchados por un mes y fui a una cita ginecológica y le comenté a la ginecóloga no solo el problema con el sangrado si no mi imposibilidad de tener relaciones. Me dijo ponte la bata y me acosté donde dijo y fue incomodo porque estaba sangrando en ese momento y ella trato de meter algo para examinarme, la verdad es que ella dijo que no me logro meter nada y ya me queje(aunque yo sentí que si) y lo intento nuevamente y sentí que me ardía tantito y solo dije »aaay» y no prosiguió me dijo ponte la ropa no puedo y se volvió al asiento. La verdad tenía tantas ganas de llorar de lo avergozada y estupida que me sentí y me dijo: »si existe el término »vaginismo» pero lo que tú tienes es mental y yo digo que no existe poder humano que te pueda ayudar, no lo hago por ser grosera pero con una paciente que no coopera yo no puedo.» y al salir le dije a mi esposo y me dijo que me hubiera dejado, que si tiene que pagar un psicólogo también y sentí horrible porque verdaderamente nadie entiende lo horrible que me siento, ya no sé que mas hacer.

    Responder
    • Sin comentarios

      Hola, no diré mi nombre por temas de seguridad. Entiendo lo que sientes porque también tengo vaginismo, nadie excepto nosotras mismas sabemos lo difícil que es, puede que tengas citas con psicólogos y ginecólogos pero la verdad te dirán lo mismo una y otra vez. Es difícil porque te sientes decepcionada, sientes que aunque lo desees desde el fondo de tu corazón es tu cuerpo quien no copera, no eres tu. No te enojes ni llores de todas formas no soluciona nada. Esperemos que con la practica podamos hacerlo en algún momento.

      Responder
      • pilar pons

        Hola, ten por seguro que se consigue en poco tiempo si le dedicas trabajo y confianza. Un abrazo

        Responder
    • pilar pons

      Hola Ali, siento mucho lo que me cuentas sobre la falta de tacto y de empatía de este profesional de la salud. Si necesitas ayuda, escríbeme a pilar@pilarpons.com y hablaremos. Un abrazo

      Responder
    • Estefani

      Buenas noches,viendo los diferentes comentarios se me hace que pueda tener vaginismo,hace 5 años empecé a sentir dolor en la penetración y no solo eso sino inflamación grietas ,ardor ,no le preste mucha atención y con el pasar del tiempo empeoró hoy en día ya no soy capaz de aguantar la penetración es muy muy doloroso y frustrante,pensaba que se trataba de algún tipo de infecciones pero siempre los resultado en todos las ets, citologías, biopsia, vulvoscopia, colposcopia y test de vph salieron negativas todo está súper bien dice la ginecóloga y me dijo que es un caso de vaginismo pero nose si lo sea solo se que quiero poder disfrutar placentera mente mi vida sexual y no sentirme abrumada y cerrarle las puertas a la sexualidad,si me pueden ayudar un placer,ya que las citas en psiquiatría demoran mucho y no he podido empezar gracias.

      Responder
  10. Anyela

    Hola buenas tardes, tengo 52 años y desde hace dos años no he podido tener intimidad, tenía una pareja y se separó por no poder satisfacerlo ya que me dolía demasiado la penetracion, hoy en día hay una persona que llegó a mi vida , el sabe mi problema y aunque hemos tenido relaciones sexuales sin penetracion, tengo temor a que se canse de la situación y también se separe, necesito ayuda por mi primero que nada .

    Responder
    • Inma

      Estoy en tu misma situación, además de tener cita con el ginecólogo y anularla por miedo. Eso que tengo miomas parcialmente calificados y estoy en la premenopausia con periodos menstruales larguísimos y mucho dolor.

      Responder
      • Andreina

        Tengo 34 años, desde los 18 años he tenido problemas al colocarme un tampón, pense que todo era mental, intente tener varias veces relaciones sexuales y nunca pude, sentía dolor mis ex parejas terminaban dejandome, pensaba que tenía un problema serio, no sabía que existía el vaginismo, sentía tanta verguenza de mi y de mi cuerpo hasta que mi actual pareja me animo a ir al ginecologo, la ginecologa fue amable conmigo y me explicó que era lo que me pasaba y que era más normal de lo que creía, estoy usando los dilatadores, ahora voy por el tercero y aún siento dolor y también mucha ansiedad, gracias por compartir las experiencias, me ha hecho sentir que no estoy sola en esto.

        Responder
      • Anonimo

        Hola, no diré mi nombre por seguridad, pero me pasa como muchas aquí puedo introducir tampones y mis dedos ( solo dos ) me causa dolor más introducir más de dos, ya quiero experimentar relaciones sexuales, me preguntó si introducir los dedos todos los días puede ayudar a que el pene entre en mi vagina, pues ya una vez intenté tener relaciones y lo poco que entro fue muy doloroso, cabe aclarar que no estaba excitada en el momento, entonces introducir mis dedos diariamente puede mejorar eso?

        Responder
    • Maria

      Me pasa exactamente lo mismo

      Responder
    • Laura

      Ami me pasa lo mismo yo aun no he visitado un ginecólogo ni e usado tampax ni nada???

      Responder
    • pilar pons

      Hola Anyela, puedes solucionarlo de manera rápida y efectiva. Si me escribes a pilar@pilarpons.com, te envío información. Saludos

      Responder
    • Valentina

      Llevo muchos años (más de 6) con un diagnóstico de vaginismo primario y dispareunia. Este año por fin me atreví a seguir un tratamiento, llevo 6 semanas en sesiones con Kinesióloga de piso pélvico y ayer logré insertar el segundo dilatador de un kit. Estoy demasiado feliz, aunque es un pequeño avance me siento realizada y con mucha más seguridad. Les escribo esto para alentarlas, si que se puede, con la ayuda de profesionales y mucho compromiso de nuestra parte. SE PUEDE LOGRAR!

      Responder
  11. Victoria

    Holaa buenas , queria saber los 7 sesiones intensivos en cuanto tiempo puede sr ?
    Tengo una hija de 29 años que quiere ir

    Responder
    • Nagore

      Buenas noches, tengo vaginismo, llego con ni chico un año y ya estoy desesperada, tengo cita con una fisioterapeuta de suelo pélvico , espero que pueda ayudarme.

      Responder
  12. Beatriz

    La semana pasada recibí el alta en cuanto al vaginismo, gracias a Pilar.

    Tengo 30 años, y hasta ahora no he tenido relaciones sexuales (por decisión propia), pero hasta ahora ni conocía mi cuerpo ni había sido capaz de introducirme un tampón.

    Las veces que había intentando ponerme un tampón, me habían dolido mucho. Pensaba que no lo hacía bien o no estaba acostumbrada, y dejé de intentarlo.

    Las revisiones con la ginecóloga eran un suplicio, pues me molestaban bastante y había veces que no conseguían revisarme bien.

    En una de las revisiones la ginecóloga me habló de vaginismo y de Pilar, y no dude en ponerle solución.

    Por primera vez descubrí parte de mi cuerpo que no sabia hasta ahora como era.
    Y con los ejercicios en casa y las revisiones con Pilar conseguí acabar el tratamiento.

    Ha habido días de todo, el primer dilatador me costó semanas en entrar sin molestias, y poco a poco consegui llegar hasta el ultimo.

    Gracias a Pilar voy a poder ir a las revisiones ginecológicas más tranquila, (un poco de miedo todavía me da, pues todos los recuerdos que tengo son con dolor), voy a poder ponerme un tampón para poder ir a la playa en verano, y cuando llegue el momento, poder tener relaciones sexuales.

    Una de las cosas más importantes para mi de todo el proceso, además de las nombradas anteriormente y poder haber solucionado el problema del vaginismo ha sido poder conocer mi cuerpo y perder el miedo.

    Ánimo a muchas personas a realizar tratamiento con Pilar, con o sin vaginismo, para poder conocerse a una misma.
    Me hubiera gustado que de niña y adolescente me hubieran explicado todo sin problemas y enseñado mi cuerpo, como hizo Pilar conmigo.

    Recuerdo que en la primera sesión me dijo: introdúcete este dilatador.
    Y le conteste: no se ni donde esta el agujero.

    La primera vez que me introduje un dedo en la consulta de Pilar para realizarme el masaje, me tranquilizó mucho su frase: “ es solo un túnel”.
    Y cuando hacia los masajes en casa y me daban angustia me repetía “ es solo un túnel, es solo un túnel”.

    A día de hoy, después de 7 sesiones y ejercicios en casa, me hago masajes sin problema, puedo introducirme todos los dilatadores, uso el vibrador, y sobretodo he perdido el miedo a una parte de mi cuerpo.

    Gracias por todo Pilar, hemos conseguido lo más difícil, ahora seguiré tus consejos para mantenerme sana el camino que me quede.

    Responder
    • pilar pons

      Muchísimas gracias Beatriz por compartir tu experiencia y por tus palabras de agradecimiento. Espero que disfrutes mucho de esta nueva etapa. Un abrazo

      Responder
  13. Ari

    Buenos días!!!

    Tengo 21 años, y he superado mi vaginismo primario en solo 7 sesiones. Nunca me había introducido nada en la vagina, ni un tampón. Estuve 6 años con mi anterior pareja, y no tener relaciones se convirtió en algo habitual y normal, sin importancia. Aún así, fui a diferentes ginecólogas para explicar lo que me pasaba, y no le daban importancia. Me decían que tenía que solucionarlo yo sola, poco a poco.
    Más adelante, apareció en mi vida mi actual pareja y me habló del vaginismo, que yo no sabía que existía.
    Encontré a Pilar en un vídeo en Instagram, y me puse en contacto con ella. Empecé a ir unas dos veces al mes, y poco a poco fueron entrando los cuatro dilatadores, hasta día de hoy, que ya he podido meterme tampones y mantener relaciones sexuales con penetración.
    Sinceramente lo veía muy negro, pensaba que tardaría mucho más en solucionarlo, y eso si lo conseguía.

    Todavía me queda mucho camino. Tengo que aprender a disfrutar del sexo y evitar el dolor, y me queda mucho por experimentar. Pero estoy muy orgullosa de mí misma, y muy feliz por haberme atrevido a dar el paso y haberlo conseguido.
    Sé que yo sola no lo habría logrado nunca. Todas necesitamos un empujón. Y no hay que dejar que el tiempo pase, hay que actuar ya.
    No estáis solas.

    Responder
    • pilar pons

      Gracias Ari, has trabajado duro, has entrenado a diario y lo has conseguido. ¡Felicidades! y muchas gracias de nuevo por compartir tu experiencia, para que otras chicas vean las soluciones más cercanas. Un abrazo

      Responder
      • Laura

        Hola quisiera contactar con usted sufro vaginismo

        Responder
    • Evelyn

      Hola, soy de Uruguay y tengo 20 años. Aún no he superado el vaginismo pero hace unas semanas empecé a usar dilatadores y estoy en el cuarto dilatador de ocho. Espero poder lograr usar tampones con el tiempo y mantener relaciones sexuales con mi pareja que hace dos años me ha estado apoyando mientras trato de descubrirme a mi misma.
      Muchas gracias a todas las chicas que comentaron aquí, estoy feliz de encontrar un lugar en el que encajo.

      Responder
  14. Johana

    Hola Pilar mi nombre es Johana tengo 29 años, soy de Buenos Aires Argentina, tengo vaginismo desde que tengo memoria, lo descubrí hace unos años buscando información en internet, no entendía que me pasaba hasta que leí acerca de esta disfunción, tarde mucho tiempo en decidirme tratarlo. Estoy casada hace 6 años y juntos con mi esposo unos 12 años. Todos los años a fin de año, como todo el mundo, hacía un análisis de lo logrado y lo que no, y por supuesto siempre era mi más importante y frustrante pendiente. No hay día en que no piense en esto que me sucede. Al pasar del tiempo mis deseos de ser madre crecieron y creo que esto fue el primer motivo para animarme a buscar ayuda. No sabia por donde empezar y primero me comuniqué con un centro médico de sexología. Luego de unos días me respondieron que la persona que trataba esta disfunción se había ido de la ciudad. Otra vez no sabia donde encontrar ayuda, hasta que viendo unos videos en internet encontré una página donde subían los contactos de todos los fisioterapeutas de distintas partes del mundo y ahí encontré en la ciudad de Buenos Aires a la fisio que me está tratando. Mis sesiones lamentablemente no son semanales ya que ella puede atenderme cada 15 días. La primera sesión no podía creer que me había podido ingresar un dilatador (aunque muy finito, pero para mí era un montón) con mucha molestia pero lo logré.
    Salí súper emocionada y con mucha esperanza. De este momento pasaron nada más que tres semanas. Mi siguiente logro fue ponerme un tampon! Fue pura emoción no podía creérmelo!! Entró directo y sin dolor, aunque si confieso que me costo un poco sacarlo. Pero no fue doloroso.
    En mi segunda sesión me pudo colocar el siguiente dilatador y me presento un vibrador. Sentí mucha molestia y ardor. Cuando lo colocó en la puerta de entrada y lo prendió no lo soporte! Me lo retiró y seguimos el masaje con el dilatador.
    Vengo haciendo los ejercicios todos los días con la ayuda de mi esposo, pero en casa me resulta un poco más difícil y frustrante. Lloro mucho cuando siento molestias pero no es por lo que me provoca ese “dolor” en si, sino por saber qué todavía me duele. Todos los días espero no sentirlo pero esa sensibilidad no desaparece. Hay días que me duele más y otros menos, Días en los que no quiero seguir por temor y me tiro abajo. Me gustaría tanto tenerte cerca y que me trates vos porque siento que harías que todo avance mejor! Leo todos tus blogs te sigo en tus redes y estoy muy atenta a todo lo que publicas. Me ayudan muchísimo los testimonios. Me dan ganas de seguir. El temor a no lograrlo es una voz que debo silenciar todos los días. Tengo muchas ganas de lograrlo y al fin ser una mujer normal! De poder disfrutar de mi esposo, de tener mi familia y poder hacerme los chequeos que toda mujer debe realizarse. Se que Dios me va a ayudar! Gracias por dedicarte a este inconviente silencioso que muchas mujeres padecemos!
    Si puedes darme algún consejo para desensibilizar la zona de una manera más rápida te lo agradecería mucho. Saludos a la distancia ?.

    Responder
    • Melisa

      Me pasa lo mismo que vos!!!! Soy de Buenos Aires… estoy desesperada por ayuda… decime donde te tratas ??

      Responder
      • Adriana

        Hola! Si sabes de alguien en Buenos Aires lo compartis x acá XFA?
        Gracias!

        Responder
        • Giuliana

          Hola como estas estoy en tratamiento en vaginismo con la doctora viviana tobi muy eficiente ya estoy de alta y practicando para tener mi primera relación costal
          Si queres te paso el nro de ella soy de argentina bs as

          Responder
    • pilar pons

      Hola Johana, siento que estés pasando por todo esto, aunque has tenido la suerte de encontrar ayuda, ya que tanto tu fisio como tu esposo te acompañan en el tratamiento.
      Si me escribes a pilar@pilarpons.com, te puedo sugerir algunas cosas para mejorar y avanzar. Por ejemplo , voy a hacer ahora un taller online grupal en abril y a lo mejor te puede interesar. Escríbeme y vemos las mejores opciones para ti. Un abrazo

      Responder
  15. María jose

    Necesito ayuda pilar

    Responder
  16. Por ti Pilar

    El 13/08/2020 recibí el alta por superar un vaginismo que llevaba conmigo literalmente toda la vida.
    Tengo 29 años, he dado bandazos toda mi vida de un profesional a otro sin poder solucionar dicho problema, pasando por psicólogos, psiquiatras, realizando hipnosis, reiki, todas las alternativas que pensaba que me podían solucionar el problema pues ahí estaba yo. Hasta que llegó un día en el que me frustre tanto por ver qué no conseguía mi objetivo que volví a buscar otro profesional, y ahí estaba pilar.
    Al leer su web admito que me asusté puesto que no entendía muy bien en qué consistía la fisioterapia pélvica pero sí que intuí que era algo que había que “tocar”, y evidentemente en mi primera sesión así fue. Jamás nadie me había introducido nada, y de golpe y porrazo Pilar rompió esa barrera. Admito que lo pase mal, realmente mal, pero no por ella ni porque me hiciera daño ni nada de eso, si no por la angustia que sentía y el agobio de pensar que “algo” externo a mi estaba dentro de mi (solo introduzco el dedo, nada más) y recuerdo exactamente las palabras que me dijo en ese momento en el que yo lloraba desesperada para que lo sacara y textualmente me dijo, no lo voy a sacar. Te has de acostumbrar a esta sensación.
    En ese momento a pesar de mi llanto descontrolado, me cambió el chip.
    Fue un momento en el que me dije a mi misma, ostras, si no es para tanto, lo he estado exagerando cuando sabía perfectamente que no me hacía daño pero tenía que aprender a controlar ese sentimiento de rechazo que tenía al pensar que podía haber algo dentro de mi.
    Tras esa primera sesión, a pesar de salir echa un cuadro, recuerdo que me monté en el coche y pensé, aquí está la solución y solo yo podía hacer que fuera más fácil o que todas las sesiones que realizara con ella fueran como la primera.
    Nada de eso, empecé a trabajar en casa con los dilatadores, motivándome cada vez más por los progresos que ni yo misma me creía. Fui constante, día a día.
    Había días que entraban muy fácil y otros que no tanto pero aún así yo seguía. No importaba si un día me costaba más o menos lo importante era realizarlo y dedicarme un rato del día para mi sola.
    Han pasado dos meses desde esa primera sesión y este fin de semana pasado pude tener mi primera penetración.
    He de decir que el papel de mi marido ha sido muy importante para mi ya que llevo cinco años con él y desde el primer momento me ha apoyado en todo esto hasta que he conseguido superarlo.
    Ahora los dos estamos en xok, no nos lo creemos. Me ha resultado tan fácil poder solucionarlo que me arrepiento tanto de no haberte conocido antes Pilar.. la vida resulta maravillosa cuando coincides en el camino con personas como tú.
    Gracias, gracias y mil gracias.
    Ojalá todas esas mujeres que están pasando por lo mismo en estos momentos te encuentren en su camino.

    Responder
    • pilar pons

      Muchas gracias por compartir tu fabulosa experiencia. No fue fácil ese primer día pero sé que pusiste todo tu empeño y entendiste que el entrenamiento diario, con una actitud positiva, te llevaría a tu objetivo. No solo es el trabajo de los dilatadores, es la desensibilización y la manera de hacerlo. Me alegro un montón de esa felicidad, que tanto te has ganado. Un abrazo fuerte y disfruta de tu nueva etapa.

      Responder
      • Aylin

        Hola pilar necesito tu ayuda. Quiero superar el vaginismo, ya no encuentro como tratar con esto. ? me podrías ayudar

        Responder
  17. EP

    Empeze el tratamiento a finales de agosto del año pasado y en pocas sesiones solucione mi vaginismo primario. Mi alegría por haber logrado superarlo duro poco pues a las pocas semanas mi relación de pareja terminó. Tuve poco tiempo para disfrutar de relaciones sexuales ‘completas’ (a penas 3 semanas) y recuerdo explicarte mi miedo a que si pasaba mucho tiempo sin volver a tener relaciones el problema volviera a aparecer. Tu me dijiste convencida que eso no pasaría. Ayer, después de un año de finalizar el tratamiento y sin haber vuelto a tener relaciones, volví a mantener relaciones sexuales y para mi sorpresa todo fue como la seda. 0 dolor, nada de nada, como si nunca hubiera tenido vaginismo. Debo decir que para ser precavida, he estado la semana anterior haciendo los mismos ejercicios que hice en su día contigo. Era la forma de sentirme más segura. Y ha funcionado

    Responder
    • pilar pons

      Gracias por compartir tu experiencia. Es muy reveladora y puede ayudar a muchas chicas, ya que siempre los miedos van machacando y no dejan fluir. Enhorabuena por tu actitud y tu intuición. Disfruta de tus logros. Un abrazo

      Responder
  18. Ana

    Sí se puede y no estás sola.
    Escribo estas líneas para enaltecer el trabajo de Pilar y por si mi testimonio puede ayudar a alguna mujer que todavía tenga dudas. Tengo 25 años y hace unos meses decidí afrontar mi problema, y no puedo estar más orgullosa y feliz por ello.

    Ya había topado antes con la palabra “vaginismo” buscando en Google “por qué no me entra”. Primero fueron los tampones que compré con 15 años y que no pude ponerme (los llevé durante mucho tiempo en el bolso por si mis amigas me pedían uno, para aparentar que yo también los usaba). Años más tarde, fueron los intentos frustrados de mantener relaciones con mi pareja (la sensación era como si intentara atravesar una pared). He pasado por las fases de “bueno, otro día ya se podrá”, “soy cobarde porque no me puedo enfrentar al dolor”, “otro año más y todavía no lo he hecho”, “debo de ser la única virgen en esta sala…”, “si mi novio me deja nunca más voy a poder estar con nadie porque los chicos huirán cuando sepan que no puedo mantener relaciones”… y así cada día, no exagero. Eso sí, todo de puertas adentro, hacia fuera aparentaba seguridad y me reía como si nada cuando surgía el sexo en las conversaciones.

    Pues bien, Pilar hace honor a su nombre y se ha convertido en alguien a quien no voy a olvidar jamás. Dos meses después del alta, pude experimentar la penetración por primera vez, y fue cómodo, fácil y mágico. Puedo ir a la piscina cualquier día porque ya uso tampones de varias medidas con total comodidad. No me importa hacerme una exploración ginecológica, no va a hacerme daño. Hasta me he comprado unas bolas chinas para seguir trabajando mi suelo pélvico.

    Y lo más curioso de todo es que estoy agradecida al vaginismo. Me ha permitido conocer mujeres en la misma situación y apoyarnos mutuamente, algunas ya son amigas. Me ha hecho ser más creativa sexualmente, ya que al descartar la penetración, he aprendido otras formas de disfrutar de las relaciones. Me ha hecho fuerte y más segura.

    Gracias, Pilar, por tu trabajo, profesionalidad y cariño. ¡Un fuerte abrazo y ánimo a todas!

    Responder
    • amarilys

      Quiero contactar a Pilar ! Me urge ! Agradezco una forma de establecer primer contacto. Gracias

      Responder
    • pilar pons

      Gracias Ana por tanta alegría, positivismo, ayuda y sinceridad. Has tocado unos puntos básicos, respecto a haber pasado vaginismo en tu comentario, como por ejemplo, lo que has aprendido en cuanto a creatividad sexual y a compartir con otras mujeres tu experiencia en el tratamiento.
      Yo también te agradezco las cosas buenas que dices sobre mi trabajo y mi persona. Ha sido un placer acompañarte en este viaje. Un abrazo

      Responder
    • Vir

      Wow Ana que hermosa experiencia. Nos das fuerza a quienes estamos en este camino. Te agradezco con el alma. Yo me estoy tratando con Gabriela una kinesiologa de suelo pélvico genial que es de rosario, Santa Fe, argentina. Gracias! Me das fuerza porque te juro que a veces siento ser la única… y pensar que tengo que ir y que a veces lloro por dolor, incomodidad y pensar que una terapeuta tiene que meterme mano me da vergüenza y hasta a veces me siento incómoda porque debería ser algo tan natural…

      Responder
  19. Susana

    Tengo 41 años y sufrí vaginismo hasta los 35, gran parte por miedo, desconocimiento e ignorancia.
    Pero Pilar me salvó y gracias a ella, mi vida es la que es. GRACIAS, GRACIAS Y GRACIAS!!!

    Hasta día de hoy, toda mi carrera profesional ha sido en el mundo de la moda.
    Como directora de compras lidero un equipo de más de 20 personas, acostumbrada a desarrollar e implementar estrategias, trabajar bajo presión y en un entorno cambiante, gestionando y desarrollando equipos multiculturales…
    En mi entorno laboral, siempre creo que he mostrado una imagen segura y tranquila, nadie imaginaba mi secreto.

    Fuera de ese círculo, en mis momentos de intimidad, me sentía insegura y menos mujer que las demás.
    Conozco la frustración, la carga que supone el vaginismo, el sentirte incompleta, el creer que no le das a tu pareja lo que otra mujer le daría, el sentirte diferente, el dolor, el no poder hablar con libertad, el asentir sin más cuando tus amigas hablan de sexo… conozco todo eso.
    Pero también conozco la más inmensa alegría, cuando el tratamiento da resultado y el vaginismo se supera.

    Después de casi 6, por fin me siento libre, tranquila, descansada, segura y con fuerza.
    Me ha costado, me ha costado muchísimo… pero ha llegado el momento de dar gracias al vaginismo por haber contribuido a ser como soy, a ayudarme a ser más fuerte, a pensar que nada es imposible y que con constancia y dedicación, no hay barreras para mi.

    Pero me gustaría compartir algo con vosotras, lo importante que ha sido la comunicación en mi total recuperación a nivel emocional.
    El hablar de ello, difundir, compartir, aceptar lo que he vivido y acompañar a otras mujeres hacia el éxito como madrina. Gracias Pilar por esto último.

    En parte superé el vaginismo gracias a contárselo a una de mis mejores amigas. Me costó mucho explicárselo, pero posteriormente ella fue la que descubrió la contra de La Vanguardia donde aparecía Pilar. Siempre se lo agradeceré.

    Hace unos meses, se lo conté a otra amiga y ella compartió conmigo que también lo había sufrido en el pasado, pero ni siquiera sabía que existía el término vaginismo. Ahora tenemos algo en común que nos une aún más.

    Hace una semana, en una charla con conocidas, también lo expliqué. El impacto fue tremendo y todas ellas se emocionaron. A partir de ahí hemos creado un vínculo especial.

    Con esto que quiero decir?
    Compartir une, favorece la divulgación, damos visibilidad, disminuimos el desconocimiento, ayuda a que otras mujeres sean conscientes de que hay solución y te hace sentir bien, estás aceptando quien eres.

    No es un proceso fácil, de hecho, nunca pensé que estaría diciendo estas palabras, me ha llevado más de 5 años y en ello sigo.
    El próximo paso es contárselo a mis padres.

    Pero os animo a que entre todas demos visibilidad a este problema que tiene solución, de la manera que cada una se sienta más cómoda.
    Sumémonos a las series y películas que actualmente lo están mencionando y al podcast de Pilar!

    Quizás en el futuro incluso me animaré a firmar con mi apellido otro artículo en Pilarpons.com 🙂

    Hasta entonces,
    Un fuerte abrazo
    Susana

    Responder
  20. R

    Hola.
    Quiero deciros que sí se puede. Si estáis leyendo estas líneas, posiblemente sea porque estáis pasando por lo mismo que pasé yo y, por eso, también sé que estaréis pensando que formáis parte de ese pequeño tanto por cierto que no lo va a solucionar nunca. Pero os equivocáis. Y os lo dice alguien que superó su vaginismo con 40 años. Aunque tuve una pareja estable durante más de 15 años, jamás fui capaz de tener una relación sexual completa, ni se me pasó por la cabeza utilizar tampones ni ir al ginecólogo. Todo eso era algo impensable para mí. Así, vas dejando pasar el tiempo esperando que el problema se solucione solo pero cuando llegas a cierta edad, el deseo de ser madre vuelve tu problema más frustrante si cabe. Empiezas a buscar solución pero es difícil. No sabes a quién acudir. Un psicólogo? Un sexólogo? Un ginecólogo? Yo visité a un psicólogo pero no me sirvió de ayuda, más allá de desahogarme y de soltar todo lo que llevaba dentro, no solucioné el problema. Compré los dilatadores por internet pero no conseguí nada, estaba claro que necesitaba ayuda pero no sabía a quién acudir.
    Después de separarme, reuní el valor suficiente para explicárselo a mi madre que no sabía nada y que, como siempre, me apoyó en todo el proceso. Tengo que decir, que en mi caso fue muy importante que estuviera a mi lado. Mi separación me provocó una tristeza muy profunda que el vaginismo acentuaba todavía más. Entonces, como por arte de magia, el libro de Pilar cayó en mis manos. En él se explicaban casos reales con los que me sentí muy identificada y el proceso a seguir para superar el vaginismo. Creo que ésto último es importantísimo para saber a qué te enfrentarás cuando vayas a la consulta. Yo estaba aterrada. Hablé con ella por correo electrónico y me planté en su consulta. Fueron muuuuuchas sesiones ya que como ella me dijo después, el mío era un caso severo, pero lo superé poniéndole muchas ganas y después de mucha terapia práctica con ella y haciendo los deberes en casa.
    Y aquí estoy, ahora me siento una mujer de verdad, capaz de hacer lo que hacen las otras mujeres y no sintiéndome un “bicho raro”. Pilar ha sido mi salvadora y no puedo expresar con palabras todo el agradecimiento que siento, me quedaría corta. Ojalá hubiera más personas como Pilar ayudándonos y explicando al mundo que el vaginismo existe y que se puede superar.
    Pilar te estaré agradecida eternamente! Estoy embarazada y mi sueño de ser madre por fin se va a hacer realidad.

    Responder
    • pilar pons

      Hola R. En primer lugar !ENHORABUENA!!!!!! Qué ilusión me ha hecho saber que estás embarazada. Recuerdo todo tu tratamiento, que casi diría yo, estaba enfocado a la maternidad. También recuerdo a tu madre, acompañándote siempre, tan alegre, tan positiva. Trabajamos duro las tres ¿verdad? y aquí está el resultado. Tu objetivo estaba muy claro, tu decisión totalmente enfocada a conseguir resultados y tu empeño , finalmente, te llevó a lo que querías.
      Te deso un embarazo genial y que disfrutes muchísimo de esta nueva etapa. Muchas gracias por haber dejado aquí tu testimonio, animando a tantas mujeres a buscar soluciones. Un abrazo enorme.

      Responder
    • Alba

      Hola , tengo él mismo problema que todas vosotras él vaginismo,me gustaria también poder superar este duro problema con ayuda de pilar , como se puede contactar con ella ?
      Muchísimas gracias !

      Responder
      • pilar pons

        Hola Alba, encantada de conocerte y gracias por tu confianza. Puedes escfribirme a pilar@pilarpons.com. Un abrazo

        Responder
  21. Montserrat Sellés Caubó

    Siempre había tenido una vida sexual plena, hasta que llegó la Menopausia…A partir de entonces empecé a tener coitos dolorosos. Cada vez que mi pareja me penetraba lo vivenciaba como un hierro ardiente que me llegaba a las entrañas y el dolor era insoportable hasta que dejamos de tener relaciones con penetración.
    Lo consulté con diferentes profesionales de ginecóloga y sus respuestas eran: «el sexo en la madurez requiere de otros previos», «quizás pasas por un mal momento personal y esto afecta a tus relaciones sexuales, deberías consultarlo con un psicólogo/a», «prueba esta crema y mejoraras»…

    Nadie me ofrecía soluciones reales, a nivel psicológico estaba equilibrada, mi deseo sexual era el mismo que antes de la menopausia y lubricaba de forma natural. Tenia claro que era un problema puramente físico pero no fui capaz de encontrar a nadie que pudiera diagnosticar lo que me estaba pasando.

    Inquieta, angustiada y sumamente preocupada por el tema empecé a buscar información en las redes. Descubrí la palabra Vaginísmo y los síntomas eran muy parecidos a los míos. Fue entonces cuando decidí contactar con una fisioterapeuta del suelo pélvico.

    Pilar Pons en la primera visita me explicó de forma muy didáctica que le pasaba a mi vagina. Ella me dijo «tienes vaginismo secundario», me explicó que suponía y como se podia solucionar a partir de tres pautas básicas:
    1. Hidratar la zona.
    2. Flexibilizarla mediante ejercicios del suelo pélvico
    3. Dilatarla progresivamente con dilatadores de diferentes tamaños.

    Por fin una profesional sanitaria me había dado la solución que tanto necesitaba. Me tome muy en serio sus prescripciones y fui constante y responsable con sus pautas

    Después de haber realizado tres sesiones con Pilar, un día (sin haberlo planeado previamente) mi pareja me penetró y el dolor había desaparecido. Hice cuatro sesiones más para que mi vagina volviera a la normalidad. En dos meses y medio había solucionado mi problema.
    Que ingrato me resulta pensar que el personal sanitario en general, desconoce o no quieren dar solución a esta anomalía que sufrimos algunas mujeres.

    Es por ello que nos toca a nosotras hablar de vaginísmo, normalizarlo dándolo a conocer para ayudar a mujeres que están en esta situación y se sienten incomprendidas y desesperadas.

    Ánimo, si se puede.

    Montse 21-02-2020

    Responder
    • pilar pons

      Montse, muchas gracias por dejar este estimonio tan explícito y lleno de alegría. Fuiste una paciente super constante, así que el mérito es tuyo, yo solo te acompañé en el viaje, con el único mérito que yo ya sabía donde iba. Gracias también por animar a las mujeres que tienen este problema, a buscar solución y a ser disciplinadas para conseguir su objetivo. Tus palabras están ya haciendo un gran bien a todas aquellas que buscan caminos. Un fuerte abrazo.

      Responder
  22. Laura

    La Pilar és el nostre àngel. Gràcies a ella he superat el vaginisme!
    Tinc 29 anys i he passat per diferents etapes en què he intentat solucionar el que tenia, sense saber ben bé el que era…
    Vaig visitar-mr amb una ginecòloga que em va dir que m’havia d’operar.. estava tant nerviosa i en xoc que ben bé no sé de què. Una setmana abans de de l’operació un àngel anomenat Rosa em va dir q no m’operés, que hi havia uns exercixis que podia fer per solucionar-ho, li vaig fer cas i no em vaig operar. Però amb els exercicis no en vaig fer prou i buscant buscant.. vaig trobar un altre àngel, la Pilar.
    Vaig comprar el seu llibre i el vaig llegir el mateix dia, fins les tantes de la nit, li vaig escriure i l’endemà, un matí de dissabte, per sorpresa meva ja m’havia respost, em va donar tanta seguretat i confiança!!! I lo més important, deia que em podia ajudar i que ho solucionariem!!! . El dilluns següent trucava per demanar hora i ,l’endemà , dimarts començava amb el tractament.
    He tingut dies bons, dies dolents, dies que semblava que reculava, dies que avançava molt, dies d’alegria, dies de frustració, però sempre tenia la Pilar fent-me costat i donant-me ànims. Es preocupa molt per nosaltres.
    Visc a prop de Girona i al principi del tractament hi anava un cop per setmana, acabava esgotada entre la feina, el trajecte de cotxe, la sessió, tornar a casa, els deures diaris… però ha valgut molt la pena.
    La Pilar és una persona meravellosa, no sé què hauria fet si no l’hagués trobat!!!
    En poc temps ha esdevingut una persona molt important a la meva (nostra) vida.
    Des de fa unes setmanes que la Pilar em posa en contacte amb altres pacients per poder-les ajudar i donar-lis ànims i consells. És molt útil perquè veus que no ets la única que li passa, ajuda moltissim, a mi em va ajudar en el seu moment, i ara vull ajudar altres noies.
    Us animo a totes les que esteu passant per una situació així, que no dubteu en posar-vos en contacte amb la Pilar, amb ella tot és possible!!!
    Un petó ben fort, t’estimem.
    Laura (i Dani)

    Responder
  23. Maria

    Amb llàgrimes als ulls i amb un estat inexplicable, no trobe la manera de donar-te les gràcies per aconseguir el meu desig, per posar fi al meu problema, a la meua amargura… Res és suficient per a tan gran esdeveniment i és impossible explicar el que sent en aquest moment… He tornat a nàixer, has aconseguit que torne a somriure de veres, que hem senga una dona i no, un extraterrestre, una persona rara i diferent a les altres. Has aconseguit que el que per a mí era impossible fa dos mesos, hui siga un somni real… únic…
    La clau que hem vares regalar, la nostra clau, la portaré sempre amb mi, eixa clau anirà sempre al meu costat, eixa clau té un nom, es diu Pilar, xq sense Tú, mai haguera pogut obrir la porta de la vida. Mai no podré agraïr res amb tanta sinceritat i alegria. M’has canviat la vida, m’has regalat el que més necessitava. Gràcies per confiar amb mi, per guiar-me sempre pel bon camí, xo sobretot, Gràcies per fer-ho tan fàcil! Des de que et vaig veure aquell dia de desesperació buscant per internet, vaig saver que Tu seríes el meu camí… I qui anava a dir- me que seria tan fäcil!! Vaig recórrer més de 400 km en dues ocasions, però ha valgut moooolt la pena!
    Gràcies, Gràcies i 1000 Gràcies!!!
    Anit vaig posat punt i final a un problema que m’ha acompanyat durant 20 anys, a un problema que crec que va nàixer amb mi.
    M’ha costat molt, Pilar!!!!! Però per fi, hem guanyat aquesta batalla!
    No pots imaginar el que signifiques per a nosaltres. Eres el motiu de la nostra Felicitat! Ara a pel nostre següent somni…
    Anime a totes les xiques que tinguen qualsevol problema sexual! Acudiu a Pilar, xq en ella, tot és posible. El meu problema ha durat 20 anys i s’ha resolt en 3 mesos. Si jo jo he aconseguit, qualsevol xica és capaç, amb l’ajuda de Pilar… És increïble!!!!!

    Un Fort bes dels dos!
    T’estimem

    Responder
    • Laura

      La Pilar és el nostre àngel. Gràcies a ella he superat el vaginisme!
      Tinc 29 anys i he passat per diferents etapes en què he intentat solucionar el que tenia, sense saber ben bé el que era…
      Vaig visitar-mr amb una ginecòloga que em va dir que m’havia d’operar.. estava tant nerviosa i en xoc que ben bé no sé de què. Una setmana abans de de l’operació un àngel anomenat Rosa em va dir q no m’operés, que hi havia uns exercixis que podia fer per solucionar-ho, li vaig fer cas i no em vaig operar. Però amb els exercicis no en vaig fer prou i buscant buscant.. vaig trobar un altre àngel, la Pilar.
      Vaig comprar el seu llibre i el vaig llegir el mateix dia, fins les tantes de la nit, li vaig escriure i l’endemà, un matí de dissabte, per sorpresa meva ja m’havia respost, em va donar tanta seguretat i confiança!!! I lo més important, deia que em podia ajudar i que ho solucionariem!!! . El dilluns següent trucava per demanar hora i ,l’endemà , dimarts començava amb el tractament.
      He tingut dies bons, dies dolents, dies que semblava que reculava, dies que avançava molt, dies d’alegria, dies de frustració, però sempre tenia la Pilar fent-me costat i donant-me ànims. Es preocupa molt per nosaltres.
      Visc a prop de Girona i al principi del tractament hi anava un cop per setmana, acabava esgotada entre la feina, el trajecte de cotxe, la sessió, tornar a casa, els deures diaris… però ha valgut molt la pena.
      La Pilar és una persona meravellosa, no sé què hauria fet si no l’hagués trobat!!!
      En poc temps ha esdevingut una persona molt important a la meva (nostra) vida.
      Des de fa unes setmanes que la Pilar em posa en contacte amb altres pacients per poder-les ajudar i donar-lis ànims i consells. És molt útil perquè veus que no ets la única que li passa, ajuda moltissim, a mi em va ajudar en el seu moment, i ara vull ajudar altres noies.
      Us animo a totes les que esteu passant per una situació així, que no dubteu en posar-vos en contacte amb la Pilar, amb ella tot és possible!!!
      Un petó ben fort, t’estimem.
      Laura (i Dani)

      Responder
      • pilar pons

        Laura, agradezco tus cariñosas palabras hacia mi y mi trabajo, aunque me ruborioza leer muchas cosas de las que dices. Sé que fue un tratamiento duro en cuanto a los desplazamientos, pero me dabas muchos ánimos al ver que trabajabas cada día y no anulabas nunca las sesiones. Sabía que lo conseguirías y muy rapidamente. Ha sido un placer trabajar contigo, acompañarte y también ponerte en contacto con algunas de esas mujeres que están empezando. Eres tan disciplinada comtestando correos, como lo fuiste en tu tratamiento. Muchas gracias, en mi nombre y en el de todas las chicas que estás ayudando. Eres un sol.
        Te deseo un camino lleno de nuevos retos y que los sepas afrontar, como lo has hecho con este. Disfruta mucho de tu nueva etapa. Un fuerte abrazo

        Responder
  24. Mariona

    Hola a totes!

    Em posa molt contenta poder dir que he superat el meu vaginisme amb 18 anys. Deu fer uns sis anys que era conscient que em passava alguna cosa amb la meva vagina, però no entenia què. Al cap i a la fi era petita i vaig suposar que a totes les noies els passava això. En créixer una mica vaig anar veient com les meves amigues podien posar-se tampons, després masturbar-se (vaginalment) i més tard tenir relacions amb penetració, mentre jo em moria de dolor només d’imaginar-m’ho. Fa uns mesos volia treure’m de sobre l’estigma que sentia i vaig començar a parlar del que sentia amb algunes amigues i persones de confiança, que van ser molt comprensives i em van donar molt de suport tot i no entendre del tot el que em passava. Un dia, vaig buscar els meus símptomes per internet i vaig topar amb el llibre de la Pilar. Vaig necessitar que una amiga truqués a la consulta per mi, i que m’hi acompanyés, perquè sinó ho hagués posposat eternament. I encara no sé com agrair-li.

    Vaig aconseguir l’alta justament fa dos dies, i estic súper contenta. El meu tractament ha estat una mica llarguet, vaig començar-lo a principis de juliol i vaig acabar-lo l’últim dia de l’any. Han estat uns mesos d’esforç físic, però també de treball mental i emocional, ja que a mi només plantejar-me la penetració ja m’aterroritzava. Per aquest fet, les primeres sessions amb la Pilar van ser les més complicades, perquè vaig haver de superar la por i el fàstic arrelats que sentia cap a una part tan pròpia de mi com és la meva vagina. Amb ajuda de la psicòloga de la consulta, la Yolanda, i fent els exercicis que la Pilar em posava de deures per casa, vaig superar més fàcilment aquesta etapa, i vaig fer un «click». Des d’aleshores cada dia sortia més contenta de les sessions i vaig anar guanyant confiança, alhora que la superació del vaginisme anava semblant un objectiu cada cop més real i assolible. Si bé he tingut períodes més complicats, en els quals sentia que m’estancava o que no anava enlloc, ara veig que estava avançant igualment, al meu ritme, i que aquelles sessions van ser igual de necessàries que les més fructíferes. M’alegro de no haver deixat el tractament a mitges quan no veia clar el meu avenç, o quan no em sentia capaç de seguir. He entès que pel simple fet de presentar-me a la següent sessió ja estava treballant en el meu benestar i en la superació del meu vaginisme.

    Ara mateix m’alegro moltíssim d’haver decidit parlar del que em passava i d’haver-me posat a solucionar-ho. Després de llegir testimonis i de sentir les històries d’altres pacients de la Pilar, veig la sort que he tingut de poder-ho resoldre a la meva edat. Moltes ho han resolt als trenta, quaranta o cinquanta anys, i em sembla admirable que es plantin i decideixin que ja n’hi ha prou, que volen estar en pau amb el seu cos i viure plenament la seva sexualitat, després de tant de temps aguantant el vaginisme i les experiències que comporta, que totes devem conèixer en major o menor grau. És per això que animo a qualsevol que cregui que pot tenir vaginisme a fer el pas i anar a la consulta. Si ets jove, per estalviar-te anys d’aquesta merda. Si no ho ets tant, pel mateix!! Perquè ja n’hi ha prou! Pensa que el simple fet d’estar llegint això, d’estar-te informant, ja et fa sortir de l’estancament en la por i el dubte. Parlar-ne amb algú et fa avançar. Presentar-te a la consulta, per molt insegura que estiguis, és un pas enorme que fa molt més senzill el que vindrà. D’alguna manera, cada petit esforç fa molt més fàcil el següent.

    Per a mi, curar el meu vaginisme ha suposat un acte d’apoderament. M’he apoderat del meu cos i de la meva sexualitat. De mi mateixa, vaja.

    Tot un plaer, moltíssimes gràcies Pilar, i gràcies a totes les que heu compartit les vostres experiències.

    Molt d’amor per a totes <3

    Responder
    • Pilar Pons

      Gracias Mariona! es un testimonio muy bonito, muy auténtico! has sido capaz, no dolo de analizar las diferentes etapas del tratamiento, sino también de entender el proceso paso a paso, de una manera muy madura, muy crítica. Te doy la razón, fue un tratamiento duro al principio y llegaste al final, sobretodo gracias a tu perseverancia y a tu interés en conseguir el objetivo, incluso pese a ti misma. Te agradezco muchísimo que compartas tu experiencia, que como bien sabes va a ayudar a muchas mujeres. Te deseo una etapa llena de autenticidad y que ese empoderamiento que ahora te acompaña, te ayude también a conseguir otros objetivos de tu vida. Un abrazo muy fuerte.

      Responder
  25. Ana

    EL VAGINISMO SE PUEDE SUPERAR A DISTANCIA

    ¡Muy buenas! Este es un mensaje especialmente dirigido a aquellas personas que no vivís en Barcelona y dudáis sobre si podréis o no superar vuestro vaginismo entrenando diariamente por vuestra cuenta. Pues bien, la respuesta es SÍ. Un SÍ rotundo, en negrita y con mayúsculas. Yo soy un ejemplo más de que se puede. Os pongo en antecedentes.

    Escribo estas líneas en el AVE que me lleva de nuevo a Madrid, conteniendo a duras penas la emoción que siento al recordar todo lo vivido el día de hoy. Es la única sesión presencial que he necesitado hacer en Barcelona para rematar la faena, es decir, superar definitivamente mi vaginismo. El grueso del tratamiento lo he realizado en casa, a distancia. ¿El “secreto”? La constancia. Entrenar todos los días un rato y ser consciente de que ese trabajo me iba a llevar a alcanzar el objetivo: poner fin a mi vaginismo. En la primera sesión por Skype que tuvimos, Pilar me dijo un par de cosas que siempre tuve presentes y me ayudaron especialmente:

    – “Deja tu mente a un lado. No pienses. Entrena.” Es decir, introducid vuestro dedo/dilatador, sin pensar, aunque os moleste (obviamente si no os molestara no tendríais vaginismo). Pensad que no os puede pasar nada, no os vais a desgarrar ni a hacer ningún daño. Y esa sensación de molestia irá desapareciendo a medida que avancéis en el tratamiento.

    – “Confía en tu vagina”. Quizás no confiéis en vosotras mismas al principio, como me pasaba a mí. Yo pensé que no iba a avanzar nada por mi cuenta y ya veis que sí. Vuestra vagina está preparada para ser penetrada y cuando veáis que podéis introducir el dilatador más pequeño o uno de vuestros dedos, eso os dará una fuerza y una confianza tremendas para seguir y comprobar que, efectivamente, sí podéis conseguirlo. Es cuestión de tiempo y trabajo. Nada más.

    Dicho esto, los días más complicados fueron los primeros. Especialmente, el contacto de mis dedos con la entrada vaginal. Es una sensación molesta, qué duda cabe. Lo bueno es que va desapareciendo a medida que masajeas la entrada a diario y juegas con tus dedos haciendo movimientos de entrada y salida, giros, etc. Así se consigue la desensibilización. Hasta el punto de que cuando Pilar me exploró para comprobar si tenía alguna contractura, no noté ninguna molestia. ¡El trabajo tiene su recompensa!

    Todos los días (bueno vale, fallé alguno, lo admito) solía hacer entre media hora y una hora de entrenamiento. Durante ese tiempo, hidrataba y masajeaba bien la entrada de la vagina, introducía un dedo o dos (dependiendo del avance hasta ese momento) y también jugaba con los dilatadores, primero los mantenía a la entrada y después los iba metiendo despacio. Cuando los tenía dentro aprovechaba para hacer ejercicios de kegel, movimientos de entrada y salida, etc. Intentando avanzar, cada día, un pasito más hacia mi objetivo.

    En definitiva, espero que mi testimonio ayude a las indecisas que no acabáis de dar el primer paso para solucionar vuestro vaginismo por la falsa creencia de que no podréis superarlo a distancia. Os digo que se puede de veras. Escribid un correo a Pilar, no mañana ni dentro de un rato, sino AHORA. Ella os llevará de la mano como buena guía experimentada que es. Dejaos guiar y poned en práctica los ejercicios que os indique. Vuestro vaginismo será historia antes de lo que imaginéis.

    Un fuerte abrazo a todas.

    Responder
    • pilar pons

      Hola Ana, muchísimas gracias por este testimonio tan esperanzador para cualquier mujer que desee vencer obstáculos. Lo has conseguido gracias a tu dedicación, a tu riguroso entrenamiento, que además ampliaste con el compromiso diario de enviarme un correo, con los ejercicios y avances. ¡Cada día! Me encantó conocerte en persona y darte ese ALTA tan merecida. Eres una gran paciente y una magnífica persona, a la que deseo todo lo mejor. Felices Fiestas Ana y un radiante año nuevo!

      Responder
  26. MJ

    Una más. Una entre mil testimonios más. Toda una vida “ a medias”, con sentimientos de culpa, de vergüenza, con la falta de seguridad… y sobre todo de libertad que esto provoca. Y en un mes, y a distancia…tachannnnn! Se acabó! Creo que nunca podré agradecerle a Pilar esto. Ha sido mi compañera, mi amiga, la que ha soportado mis caídas y me ha sujetado firme, no dejándome dudar ni un sólo minuto. Me hubiera gustado encontrarla mil años antes, pero las cosas pasan cuando tienen que pasar, y ella se ha cruzado en mi vida y la ha llenado de NORMALIDAD, el mejor de los regalos.
    Ojalá te cruces en la vida de mil mujeres y sigas consiguiendo este regalo para ellas. Te lo he dicho muchas veces, en mis cientos de divagaciones a lo largo del camino, de esta montaña rusa emocional que ha supuesto esto para mí: eres una persona “ medicina” .
    GRACIAS, así, con letras mayúsculas. Sólo espero que estos testimonios sean el detonante para las mujeres que están sufriendo esto, innecesariamente. Hay solución, fácil y rápida. Y la solución tiene nombre…de mujer , obviamente.
    Ojalá esto sea sólo el inicio del fin de este problema..

    Responder
    • Pilar Pons

      MJ qué gusto leerte de nuevo y ahora por aquí y con tu problema resuelto. Mil gracias por tu empatía hacia mi y mi trabajo. Añoraba tus correos, esos que me escribes llenos de cariño. ¡Sigue adelante con tu objetivo! Un fuerte abrazo, amiga

      Responder
  27. Esther

    Después de más de 4 años de psicólogos intentando solucionar mi vaginismo primario, en tan solo 4 sesiones es con Pilar conseguí mi primera penetracion. Ojalá la hubiera encontrado antes….no lo dudéis y empezad las sesiones, logre lo que pensé que nunca llegaría!!!

    Responder
  28. Esther

    Después de más de 4 años de psicólogos intentando solucionar mi vaginismo primario, en tan solo 4 esto es con Pilar conseguí mi primera penetracion. Ojalá la hubiera encontrado antes….no lo dudéis i empezad las sesiones, logre lo que pensé que nunca llegaría!!!

    Responder
    • Pilar Pons

      Gracias Esther por escribir aquí tu experiencia. Te acompañé, pero el trabajo lo hiciste tu… Un fuerte abrazo

      Responder
  29. Beatriz

    Hola a todas! Quiero resumir un poco mi experiencia sobretodo para aquellas chicas que viven lejos de la consulta de Pilar y que por esa razón lo están dejando pasar,ya que eso mismo me ocurrió a mí y me arrepiento de haber dejado pasar tanto tiempo,haciendo más larga una muy triste espera que solo hace aumentar más ese malestar emocional.
    Tengo 32 años,con pareja desde los 16.Las relaciones completas eran imposibles y acabé por rechazar casi cualquier contacto íntimo por el miedo a acabar como siempre,llorando en silencio y disminuyendo mi autoestima a puntos inimaginables.Al llevarlo siempre en secreto acumulé tanto miedo y tanta inseguridad en mí misma que me volví hasta celosa,pensando que él se iría con la primera chica que apareciera porque cualquier mujer valía mucho más que yo.
    Acudí a varios ginecólogos,la primera me hizo muchísimo daño al intentar hacerme una citología y me derivó a un psicólogo/sexólogo que no me ayudó en nada,otra me dijo que pobrecito mi novio,etc.Harta y sin saber por donde tirar busqué por internet y por primera vez escuché hablar de Pilar,vi que había sacado un libro a la venta y no me lo pensé.Ese libro me hizo saber que habían muchas mujeres con mi mismo problema,que no era la única,y sobretodo que había solución pero no pude evitar llorar de rabia y tristeza leyendo las experiencias de algunas mujeres.
    Contacté con Pilar (hace dos años y medio) pero justamente apareció un problema ginecológico y tuve que dejarlo pasar de momento.Comencé una etapa de pruebas,miedo y dolor cuando me tuvieron que hacer sí o sí una citología para descartar cosas.Finalmente no era algo grave pero me tenían que hacer una intervención y mi ginecóloga me sugirió aprovechar para agrandar la apertura del introito,ya que según ella el problema era ese y no otro.Así lo hice y aunque pudo hacerme las ecografías con menos dolor seguía sin poder ni tener relaciones,ni mucho menos.Controlado el problema que tenía volví a contactar este año con Pilar,cansada de dejar pasar tiempo y acudí a la primera cita en abril.Estuve tres horas y salí muy contenta,aparte de por la humanidad y tacto que tiene,porque salí habiendo podido meter todos los dilatadores (ella,yo solamente pude los primeros).Estuve haciendo los ejercicios que me mandó y todo iba bien pero un día me atasqué en el penúltimo y me empecé a agobiar,aparte se juntaron otros problemas y lo fuí dejando pasar (gran error mio)..hasta que en septiembre volví a hablar con ella,pedir cita y ahí estuve esta semana de nuevo,ésta vez más contenta todavía porque pude introducir (ésta vez sí,yo sola) todos los dilatadores,más el epi-no que se me hacía un mundo la otra vez.Aún me falta un poco de dilatación pero según Pilar esto está chupado y tengo fe que con unos dias más de dilatador grande y automasaje interno podré llegar a la penetración.Por cierto,me hizo mi ginecóloga la citología que me tocaba y aunque iba súper nerviosa no me dolió nada.Me di cuenta que estaba dentro cuando oí el sonido del espéculo..para mi eso es más que un logro!
    Para terminar solo deciros a las chicas que me estéis leyendo y que no os decidís porque creéis que no váis a poder o porque estáis lejos que os animéis,que podéis con todo,es sólo tomar la decisión y a partir de ahí verás como cambia tu vida.Yo he dejado pasar muchos años y eso es al final de lo que más te arrepientes,además,Pilar va con mucho tacto y en su experiencia está la clave,para mí la mejor.Hace intensivos para aprovechar el tiempo sobretodo las que vamos de fuera y cunde muchísimo.A ti Pilar,gracias por un día decidirte a tratar este problema y volcarte como lo haces para darle visibilidad y ahorrar tiempo,dinero y sobretodo sufrimiento a las chicas que nos ha tocado vivirlo.

    Responder
    • Pilar Pons

      Gracias Beatriz por este testimonio tuyo, que seguro podrá ayudar a muchas mujeres. Has trabajado mucho para conseguir tu objetivo y ¡eso tiene recompensa! Sé el sacrificio que supone viajar, dejar el trabajo unos días, gastar dinero y todo ello con las emociones a flor de piel. Este episodio de tu vida, seguro que te ayuda a remontar cualquier dificultad que se ponga en tu camino. Un abrazo muy fuerte

      Responder
  30. Cristina

    Mil gracias a Pilar por su paciencia y profesionalidad. En el momento que entré en su consulta supe que era la solución a mi problema. Desde joven he podido mantener relaciones sexuales con coito sin impedimento, ponerme un tampax e ir a la revisión ginecológica anualmente. A raíz de una trombosis aguda en la pierna izquierda, todo cambió… las relaciones con coito me empezaron a dolor o incluso inexistentes, ya evitaba ponerme tampax y, aunque iba anualmente a la revisión ginecológica lo pasaba realmente mal.

    Me ha costado mucho saber que mi vaginismo era secundario a raíz de algo que cambió mi vida por completo. Con esto quiero animar a todas las chicas, que por las circunstancias que sea tu cuerpo cambia, hagan sesiones con Pilar y verán que todo vuelve a la normalidad. Conocer a Pilar es una de las mejores cosas que me han pasado en la vida.
    Muchas gracias por todo.

    Responder
    • Pilar Pons

      Mil gracias a ti Cristina por tu generosidad y estas bonitas palabras hacia mi trabajo. Me anima mucho escuchar esa frase de «al entrar en tu consulta, supe que era la solución a mi problema». Ha sido un placer también conocerte y acompañarte. Un abrazo

      Responder
  31. M

    Lloro de emoción cuando veo o leo docuementales o noticias sobre vaginismo. Cuando me lo diagnosticaron, con 18 añitos, nadie me ayudaba porque nadie sabía qué era esto del vaginismo… Topé con una mala ginecóloga y un mal diagnóstico. Mis amigas no podían ayudarme. Éramos todas tan jóvenes… ¿Cómo iban a ayudarme si no sabían qué era esto del vaginismo? No lo entendía ni yo misma. Tenía miedo, estaba completamente sola y no sabía afrontarlo. No entendía mi cuerpo porque no era yo quien lo controlaba. Sufir vaginismo ha sido la experiencia más dura que he vivido… y ahora, más de una década después, aunque a veces llore al recordarlo, me siento reconfortada, acompañada, comprendida. Ha sido la montaña más alta que jamás he subido y cuando miro atrás me emociona ver el camino que he recorrido. Sin vaginismo, sin Anna y Pilar no habría escalado una montaña tan alta. No tengo vértigo. Desde aquí arriba, desde la cima, la vida se ve y se vive mejor.

    Responder
    • Pilar Pons

      Muchas gracias M. ¡qué fuerte te has hecho! me emociono con tu testimonio sincero y sentido. Has aprendido a subir a la cima y mirar abajo, con costes, pero con resultados estupendos. ¡Un fuerte abrazo!

      Responder
  32. Maria - 38 años

    En primer lugar quiero FELICITARTE Pilar por tu nueva página!!
    Hoy ha sido mi cuarta sesión con Pilar Pons y .. estoy perfectamente!!
    He estado unos 6-8 años, ya ni lo recuerdo con exactitud, con problemas en mis relaciones sexuales.
    Llevo 14 años con mi marido, con lo cual, es más el tiempo que hemos estado sufriendo este problema, que el que no.
    Yo lo achacaba a algún problema de salud que tuve, luego vino es estrés laboral, no sé. La cuestión es que nunca nadie me pudo ayudar y así hemos estado hasta hace un par de meses.
    Me decidí a conocer a Pilar, aunque no tenía muchas esperanzas, lo reconozco. Nunca había oído hablar de vaginismo y no sabía si era lo que tenía. No sabéis lo mucho que me arrepiento de no haberla conocido antes.
    Ya desde la primera semana noté mucha mejoría.
    GRACIAS PILAR!!!
    Gracias por tu profesionalidad, por tu comprensión, por hacer tan fácil algo que se complicó tanto durante tanto tiempo, GRACIAS

    Responder
    • Pilar Pons

      Gracias María!!! me he sentido tan feliz acompañándote y viendo que te era útil. Disfruta de esta etapa nueva!!! Fue muy fácil también trabajar contigo. Un abrazo

      Responder
  33. Sílvia

    Hola a todas!
    Me llamo Sílvia, tengo 38 años, pareja desde hace 22 y hasta hace poco padecía de vaginismo primario.

    Quiero dejar mi testimonio para dar ánimos y ayudar a todas las mujeres con éste problema al que ahora mismo no le ven solución, se puede superar, no lo dudéis.
    Mi experiencia puede ser parecida a la de muchas mujeres, con mi pareja intentamos varias veces tener relaciones con penetración sin conseguirlo. Al principio piensas que puede ser normal, estás nerviosa. Más adelante empiezas a preocuparte, a sentirte mal, culpable por pensar que no eres lo suficientemente valiente para superar el dolor que sientes. No sabes que te ocurre, tu pareja tampoco y en silencio van pasando los años. Buscas soluciones pero no las encuentras porque nunca nadie te habla del vaginismo. En mi caso afectó mucho mi autoestima y fue parte importante de una depresión.

    En las visitas al ginecólogo, donde iba sólo cuando surgía un problema de salud, podía realizarme con cuidado una citología pero nunca una ecografía vaginal. En las visitas me sentía mal y nunca me dijeron que me ocurría dando a entender que todo era psicológico.
    Por fin, en mi última visita hace un año con una ginecóloga me dijo que tenía vaginismo, que algunas mujeres lo padecían y que se podía solucionar, eso sí, que era un proceso lento y debería tener paciencia.

    Así que ya sabía que mi problema tenía un nombre y me puse a buscar por internet a esa persona que pudiera ayudarme a superarlo por fin. Y encontré a Pilar. Algo me dijo que era ella la persona elegida, y no me equivoqué. He superado mi vaginismo en 1 mes y sólo 4 sesiones. Ahora puedo tener relaciones con penetración sin ningún tipo de dolor y he podido realizarme una revisión ginecológica completa con ecografía vaginal incluida.

    Puede que pienses que tu vaginismo es más severo, no importa, también lo vas a superar. Eso sí, es muy importante conocer bien tu cuerpo, ser constante y realizar diariamente los ejercicios en casa con los dilatadores para que todo vaya bien.

    Muchos ánimos a todas las mujeres con vaginismo, no estáis solas, somos muchas las que lo hemos padecido y lo hemos superado gracias a la fisioterapia.

    Y Pilar, agradecerte de nuevo tu ayuda, tu empatía, la dedicación a tu trabajo y el acompañamiento durante el tratamiento que fue básico para mí.
    Soy una mujer nueva, fuerte, segura y muy feliz, y todo gracias a ti. Un fuerte abrazo de los dos!

    Responder
    • pilar pons umbria

      . Gracias Sílvia por este testimonio tan auténtico y por la confianza que depositaste en mi. Fuiste muy perseverante en el tratamiento también en casa y eso marca la diferencia. Me siento muy feliz de haber participado en este viaje tuyo hacia la libertad . Un abrazo muy fuerte

      Responder
  34. F

    Hola Pilar,

    Quería dejar mi testimonio porque para mi fue de gran ayuda leer la historia de otras mujeres. Saber que no estas sola y saber que se puede superar.
    Yo lo acabo de superar en dos meses y medio.

    Yo no pensaba que fuera posible hasta que descubrí a Pilar. Lo primero de todo quiero decir que es una gran profesional. Desde el primer momento en el que contactas con ella, te transmite seguridad y sabes que te va a ayudar y te vas a sentir cómoda, acudiendo a su consulta. Es esa cercanía y comprensión lo que me hizo no dudar en acudir a su primera consulta.

    En mi caso me acuerdo que iba con miedo, con preocupaciones y con cincuenta mil inseguridades. Ni si quiera creía que fuera a poder ponerme un dilatador en la primera sesión, y cuando acaba la sesión había sido capaz de ponerme tres. Y yo nunca había sido capaz ni de ponerme un tampón.

    A mi me costó creerme que en algún punto iba a ser superado del todo, y no me creía a Pilar cuando me decía que con el tratamiento adecuado se supera al 100%y que llegaría un momento en el que ya no iba a tener vaginismo.
    Una vez acudes a la consulta, continuas varias sesiones más según cada persona. Pilar te indica los ejercicios que tienes que hacer y que tienes que trabajar en casa.
    Por eso quiero decirle a otras mujeres que aunque todavía no crean que lo van a poder superar, aunque duden y aunque no sepan hacia donde van, que tengan confianza. Que confíen en Pilar porque no se me ocurre una profesional mejor para poder superar esto. Y que confíen en si mismas, porque con trabajo constante va a llegar un momento en el que el vaginismo haya desaparecido. Que luchen durante todo el proceso porque con la ayuda de Pilar llegas hasta el final.
    Pilar, no me puedo creer que esté diciendo esto yo ahora, como tantas veces me dijiste tu a mi. Jeje
    Tantas veces que me dijiste que al principio todas tenemos esas dudas pero que al final vamos a comprobar que todo se soluciona. Y tanto si era cierto!
    La alegría que siento ahora no se como describirla.

    Muchísimas gracias por tu trabajo, por tu ayuda y por tu confianza. Y sobre todo por ser una persona que lucha por dar a conocer la solución real a este problema y por la normalización del vaginismo que tantas mujeres sufren. Ojalá hubiera más profesionales como tu.
    Un abrazo muy fuerte.

    Responder
  35. Miguel

    Hola buenas noches.
    Os escribo desde el punto de vista del hombre, de la pareja, delta compañero que sufre, no diré que del mismo modo que vosotras, pero sí con una dosis de angustia y dolor en ocasiones, insoportable.
    Mi pareja y yo nunca pudimos tener ni una sola penetración. Ni el más mínimo planteamiento de ello. Tan sólo hablar de ello, nos generaba un gran estrés.
    Incluso llegamos a autoconvencernos de que no queríamos ser Padres. 20 años así.
    Llegó el diagnóstico y eso sólo nos hundió un poco más en el pozo. Soledad, angustia, impotencia… todo eso era nuestro día a día. Dejamos de tener cualquier tipo de relación.
    De pronto, un Ángel se nos presentó en forma de «pelirroja catalana» y nos regaló muchísima luz.
    Primera sesión: tres dilatadores!!! No podía ser. Era algo impensable.
    Hoy, 5 meses después, os escribo tras nuestra 4° coito y nuestro primer orgasmo vaginal!! Bueno el suyo. Pero yo estoy que no me lo creo.
    Al fin podemos decirlo: ESTO ESTÁ SUPERADO!
    Se puede y para mi, como hombre, este camino ha significado un acercamiento y un crecimiento a mi compañera, que jamás hubiese imaginado.
    Sólo puedo deciros que SÍ SE PUEDE. Se supera.
    Con Trabajo y tesón podemos conseguirlo. Pero lo más importante, juntos. En aquellos casos en los que existe una pareja, el apoyo, la complicidad, la comprensión y el saber estimular y aupar cuando los ánimos o las ganas bajan, es Vital.
    Juntos hemos podido y todas podréis.
    Besos y ánimo a todas!

    Responder
    • pilar pons umbria

      Queridísima F. muchísimas gracias por este testimonio tuyo tan sentido y que te sale desde el corazón. Me siento un poco aturdida con tantas palabras hermosas hacia mi trabajo y me relajo pensando que lo que haces es gritar a todos los vientos que se supera con fisioterapia, si no hay ninguna implicación psicológica. Pero el mérito es tuyo porque no he visto a nadie tan decidida como tu a coger aviones, AVES y autobuses para llegar a la consulta. Ya echo de menos esas risas nuestras y esas miradas de confidencialidad. Ha sido un inmenso placer conocerte, charlar, reflexionar contigo sobre tantas cosas que iban surgiendo en las sesiones, unas sobre el tratamiento y otras sobre la vida misma. Disfruta de tu nueva etapa. Un abrazo largo y cálido.

      Responder
  36. Miguel

    Hola buenas noches.
    Os escribo desde el punto de vista del hombre, de la pareja, delta compañero que sufre, no diré que del mismo modo que vosotras, pero sí con una dosis de angustia y dolor en ocasiones, insoportable.
    Mi pareja y yo nunca pudimos tener ni una sola penetración. MI

    Responder
    • pilar pons umbria

      Muchas gracias Miguel por tu testimonio. Rara vez es la pareja la que escribe por aquí y se agradece muchísimo vuestra visión, vuestras palabras y sobretodo vuestras emociones. Estoy muy contenta de que hayáis conseguido vuestro objetivo! Disfrutad de esta nueva etapa y si os apetece comentarlo en vuestro entorno, conseguiremos avanzar más deprisa. Un abrazo enorme a los dos.

      Responder
  37. Claudia

    Hola a todas, y a Pilar por supuesto!! 😀
    Misión cumplida con sólo 3 sesiones!! Te lo agradezco infinitamente!!

    He de reconocer que la primera sesión iba con mucho miedo, pero cuando llegas a la consulta, Pilar te da muchísima confianza y te explica TODO, sus ganas de ayudarte hacen que te sientas 100% bien. Después de la primera sesión, seguí practicando en casa con los dilatadores y seguía en contacto con ella por e-mall. Pasaron muchos meses hasta que volví (no estoy cerca y era un poco complicado).

    Por fin me decidí a volver y hacer 2 sesiones en un mismo día, aprendí muchísimo.

    Hoy puedo decir que tengo relaciones sexuales con penetración sin ningún tipo de dolor ni complicación, a parte de estar feliz por eso, lo estoy por todos los conocimientos que he adquirido. Muchísimas gracias Pilar, por tus explicaciones, por tu paciencia y por todo!!

    A las que tengáis dudas en visitar a Pilar, no os lo penséis dos veces, os lo recomiendo 100% y tendréis la solución en poco tiempo!! Os animo a todas!

    Un saludo a todas y a Pilar!!

    Responder
    • pilar pons umbria

      Hola Claudia, muchísimas gracias por compartir tu experiencia. Acompañarte ha sido muy bonito, por tus ganas, por tu buena disposición… Todo ese tiempo que estuvimos sin vernos, trabajaste mucho para lograr tu objetivo. Yo caminé contigo en el tramo final y como conozco el camino, llegamos rápido. Un abrazo enorme y de nuevo gracias por este testimonio, que seguro dará muchas esperanzas.

      Responder
  38. Miriam

    Una cosa que no quería dejarme en el tintero y que es muy importante. Sea por el motivo que sea por el que queráis acabar con vuestra situación, no olvidéis que vuestra salud es lo más importante y que para poder hacerse revisiones ginecológicas completas hay que superar el vaginismo. Lo demás: el sexo, la maternidad, etc… es un regalo extra.

    Miriam

    Responder
    • pilar pons umbria

      Gracias Miriam por subrayar el beneficio más importante para erradicar el vaginismo, la salud!

      Responder
  39. Miriam

    Hola a todas y a Pilar, por supuesto.

    Escribo para dar mi testimonio y aportar esperanza a todas aquellas personas que tengan esta circunstancia en sus vidas.
    Tengo 36 años y he sufrido vaginismo desde siempre, claro que supe lo que era con más de 30 y tras visitar a varios ginecólogos y pasar mucho tiempo pedida y con miedo. Empecé a buscar alguien que pudiera ayudarme, y…encontré a Pilar por internet!!!!. Me compré su libro y le escribí. Me contestó muy pronto y estuvimos hablando unos meses hasta mi primera consulta, ya que era complicado cruzarse España para verla. Lo planifiqué todo y allí me planté, con mucho miedo y muchas dudas, pero muy ilusionada. En cinco sesiones me dio el alta y ahora sigo trabajando en casa para conseguir el objetivo final:hacer el amor con mi marido. He conseguido mucho en estos dos meses de terapia y trabajo en casa: ir al ginecólogo y que me hiciera un tacto vaginal y una ecografía vaginal sin molestia ninguna, ponerme un tampón, incluso una penetración!!
    Con la ayuda de Pilar, de mi marido y gran fuerza de voluntad, voy avanzando día a día y ya sé, que acabar el tratamiento definitivamente, es cuestión de tiempo. Ya sólo me queda una revisión final con Pilar y espero que todo haya acabado y este problema pase a ser historia.

    Si tienes vaginismo y no sabes qué hacer, no lo dudes, contacta con PIlar y ella de ayudará. Sabe cómo abrir tu vagina, pero sobre todo, sabe cómo abrir tu mente, ya que es el primer paso del tratamiento. La primera vez que sentí como el primer dilatador entraba sin molestia ninguna, como la seda….supe que todas las barreras estaban rotas y que todo lo malo pasado era superable. En ese momento supe que podría superarlo, que era cuestión de tiempo.

    Quería resaltar la parte emocional y psicológica del tratamiento físico. Cada día que avanzas te sientes más fuerte, más capaz y lo que antes era un mundo, ahora lo normalizas. No es que no sientas incertidumbre y preocupación cada vez que experimentas algo nuevo (poner un tampón por ejemplo), pero ahora el bloqueo se va y tu voluntad es más fuerte para seguir logrando objetivos. Eso no quiere decir que no haya baches, pero superarlos, es también parte de la terapia.

    Otro aspecto que me gustaría resaltar, es que cada cuerpo es un mundo y cada persona necesita su tiempo. No os preocupéis, no hay reglas con el vaginismo. Constancia es la palabra.

    Responder
    • pilar pons umbria

      Hola Miriam, te agradezco enormemente este testimonio, ya que sé lo importante que es para las mujeres que lo sufren, encontrar palabras de ayuda a su afección. Me han dicho muchas que leeros es como abrir una ventana en una habitación totalmente oscura.
      Espero y deseo que muy pronto veas logrado tu deseo, pero ya sabes: entrena cada día!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Un fuerte abrazo.

      Responder
  40. Aina

    Mi experiencia con el vaginismo fue así: al darme cuenta de que no podia tener ningun tipo de penetración, fui al ginecologo y me dijo que tenía himen rígido, por lo que tenía que operarme. Había leído sobre Pilar Pons y tenía dudas sobre la veracidad del diagnóstico, así que lo hablé con ella por mail y finalmente decidí provar su terapia antes de ir a quirófano. Y menos mal!! Hice dos sesiones, los ejercicios en casa y pude tener relaciones indoloras. A día de hoy tengo una vida sexual sin ningun tipo de molestia, completa, y me alegro que haberme enfrentado a este problema tan desconocido. Así que si estáis dudando no tengáis miedo y poneros en manos de Pilar. Ella ha dedicado muchos años a este problema y sabe muy bien como tratarlo, le estoy eternamente agradecida, un abrazo Pilar 🙂

    Responder
    • Pilar Pons

      Gracias Aina por compartir aquí tu experiencia Sé de sobras lo bien que va leer testimonios con éxito, cuando se tiene vaginismo. El hecho de que tu lo solucionaras tan fácil, fue debido en gran parte a tu entusiasmo y decisión. Gracias por tus palabras llenas de confianza hacia mi y la conclusión sería, decirles a las mujeres que sufren esta afección, que se pongan en manos de una fisioterapeuta especializada allí donde estén. Un abrazo Aina y disfruta de tu nueva etapa.

      Responder
  41. M

    Con 16 años al empezar a intentar ponerme tampones vi que no era capaz, por más que lo intentara e incluso me mirara en un espejito. Por entonces no salía con chicos por lo que no me preocupaba demasiado.
    Con 18 años, estudiando enfermería en una clase de sexología el profesor habló sobre el vaginismo, ahí fue donde puse nombre a mi “problema”. El profesor comentó que era más común de lo habitual y que seguro que una o dos de las chicas de clase lo teníamos y que si necesitábamos ayuda no dudáramos en hablarlo con él. Mi timidez y vergüenza pudo conmigo y pasé esa oportunidad.
    Con 20 empiezo con mi actual pareja, al principio de la relación sí que fue incómodo pero nos fuimos acostumbrando a disfrutar sin necesidad de penetración. Tras 8 años decido buscar ayuda por internet y leo blogs y artículos sobre Pilar Pons, así que le escribo y solicito una visita con ella.
    Contenta por haber dado el primer paso y como varios testimonios leídos en unas cuantas sesiones estaría solucionado. Ahí va mi diferencia respecto el resto de testimonios, para mi sorpresa, y la de Pilar también, al explorarme no es capaz de colocarme el dilatador más pequeño ni su propio dedo. Tengo un HIMEN FIBROSO, sólo tengo un pequeño orificio, suficiente para que pase la regla, que sólo se puede romper con una pequeña intervención quirúrgica.
    Imaginaros mi desilusión, después de lo que me ha costado buscar ayuda, creyendo que en pocas sesiones lo tendría solucionado, ahora tendría que explicar mi problema a varias personas más. Menos mal que Pilar estuvo apoyándome en todo momento y me recomendó a una ginecóloga estupenda.
    Me operaron, fue rápido, un poco de sedación y el mismo día a casa. 3 semanas después de la intervención pude empezar con Pilar como quise desde el principio. Fue fácil, 4 sesiones con ella y trabajo en casa con dilatadores. Ahora ya hemos conseguido la penetración, puedo ponerme tampones, copa vaginal y he podido realizarme una revisión ginecológica.
    Estoy muy agradecida, y si yo he podido vosotras también!

    Responder
    • pilar pons umbria

      Muchas gracias M por compartir aquí tu historia. Me he emocionado al leer tu resumen y he recordado aquella primera visita que fue tan desoladora para ti. Frustrante porque no era lo que esperabas. Recuerdo que me dijiste «yo quería hacer sesiones contigo como todas las chicas que dejan su testimonio en la web y en el libro. No quiero operarme» Pero en tu caso, era necesario.Y seguimos todos los pasos con gran rapidez y así hoy has podido contar tu historia con estos finales llenos de normalidad y libertad. Gracias de mi parte y de todas las mujeres que están ahora mismo buscando soluciones. A menudo se culpa al himen del vaginismo, sin razón. En tu caso era el causante.Lo positivo es buscar ayuda siempre.
      Disfruta de tu nueva vida! Un abrazo inmenso!!!!

      Responder
  42. Virginia

    ¡Hola a todas! Mi nombre es Virginia, tengo 30 años y he sufrido de vaginismo durante más de 10, los mismos que llevo con mi novio. Al principio acudí a varios ginecólogos, que se limitaron a decirme que era cuestión de práctica… Navegaba por internet, encontraba diversos testimonios de mujeres con el mismo problema, pero nunca encontré ninguna solución clara. Compré un consolador de tamaño medio-pequeño, pero me dolía tanto como la penetración con mi novio. Más tarde, empecé con dilatadores, y a pesar de que noté cierta mejora, no era la suficiente. El problema persistió durante muchos años, y aunque mi novio nunca me presionó, evidentemente es algo que afectó mucho a la relación… Hemos pasado varias crisis y hemos estado a punto de romper varias veces porque además, el vaginismo y el estrés del día a día hicieron que cada vez tuviera menos deseo sexual, lo que agravaba aún más la situación.
    A finales del verano del año pasado encontré en un blog a varias mujeres que hablaban de Pilar y del tratamiento que ofrecía en su consulta, así que le escribí un email. Me contestó enseguida y pedí cita para mi primera sesión con ella.
    Hoy os puedo decir que hace 2 días mi novio y yo pudimos tener nuestra primera relación con penetración sin dolor. Fue uno de los momentos más felices de mi vida… tanto que al terminar rompí a llorar de la emoción… A pesar de que Pilar me había dado el alta, seguía teniendo un poco de miedo por si a la hora de la verdad sufría molestia, y nada más lejos… Fue todo como la seda, no hubo ninguna dificultad. El dolor que había sufrido durante tantos años había desaparecido por completo. Ahora me siento realizada y completamente feliz, con muchas ganas de experimentar y de disfrutar del sexo como el resto de los mortales! Siento que por fin puedo hablar con mis amigos de sexo con naturalidad, sin sentirme un bicho raro…
    En mi caso, la solución pasó por 7 sesiones, pero estoy segura de que podían haber sido menos si hubiera sido más constante… Superar el vaginismo es posible, tan sólo es cuestión de encontrar a un profesional como Pilar, que te ofrece su ayuda y su comprensión, y sobretodo ser constante al trabajar en casa.
    ¡Mucho ánimo a todas las que pasan por este problema, y 10000000 gracias a Pilar!

    Responder
    • Pilar Pons Umbría

      Muchas gracias a ti Virginia, por tu valentía y agradecimiento. El mérito es totalmente tuyo, que con tu esfuerzo diario y motivación, hizo posible el desenlace final. Yo solo te guié y acompañé en el proceso.
      Disfruta mucho de tu nuerva etapa y gracias de nuevo en nombre de todas las mujeres que sufren esta afección y que encontrarán en tus palabras, la fuerza para dar un paso hacia delante. Un abrazo fuerte.

      Responder
  43. Núria

    Hola Pilar!
    Hace tiempo que tenía pendiente escribir aquí mi experiencia, te lo debía Pilar! perdona el retraso…
    Superé el vaginismo a mis 40 años, gracias a la fisioterapia pélvica y a Pilar. Cuando la vi en una entrevista en televisión, supe inmediatamente que era justamente esto lo que necesitaba.

    Mi historia es como la de tantas otras:
    Revisiones ginecológicas dolorosas durante años, repetidos intentos de penetración frustrados…no sabes qué te pasa.. te dicen que te tienes que relajar.. pero tú sabes que no es eso.. pasas por momentos de subidón en que piensas que no, que no hay manera, que siempre va a ser así…,cambio de ginecólogo y me dice que tengo «vaginismo» (se lo agradeceré toda la vida).
    Fui a una sexóloga que me habló por primera vez de los dilatadores. Evolucioné muy rápidamente, pero cuando me quedé atascada en un diámetro concreto, la sexóloga se quedó sin recursos, y nueva etapa de bajón… etc, etc..y van pasando los años y en este caso el tiempo siempre va en tu contra.

    Con sólo la primera sesión con Pilar pude introducir el último dilatador y mi pareja y yo nos miramos sabiendo que sí, que salíamos adelante seguro! Nunca olvidaré esa sensación… de ese instante en concreto en el que te liberas, porque es eso, una autentica liberación.

    El impacto que ha tenido el vaginismo en mi vida es inmenso.
    Cuando por fin pudimos penetrar, aparte de la obvia alegría compartida con mi pareja, después sentí mucha rabia. Rabia conmigo misma por no haber encontrado la solución antes, por haber esperado tanto.., por haber abandonado tantas veces, por haber evitado el sexo a temporadas en las que me sentía bloqueada y perdida.
    Afortunadamente ya no me culpo de nada, la solución ha llegado cuando ha llegado y hay que disfrutar de la nueva etapa.

    No logro entender cómo se le da tan poca importancia al Vaginismo por parte de los profesionales, dada la alta incidencia que tiene. Parece que los ginecólogos no saben nada sobre el tema. Parece que los sexólogos tampoco o no lo quieren saber.

    Personalmente he acabado harta de oír que tenía que relajarme, que esto era que estaba nerviosa.. que tenía que rebuscar en mi infancia o adolescencia para encontrar el origen de un trauma…,y hasta que no era compatible con mi pareja.
    La ginecóloga (que jamás me dió el diagnóstico, me recetó durante años anticonceptivos, porque se deberia a mi miedo al embarazo, y el dolor en la revisión?? a qué se debía???).

    El vaginismo tiene solución, y es puramente física! El tratamiento psicológico puede acompañar en el proceso pero no lo soluciona.
    Espero que llegue el día en que los profesionales sepan trabajar en equipo, y dejen de hacer perder tiempo y dinero a muchas mujeres, existiendo como existe una solución, en la mayoría de los casos muy rápida.

    Tengo que agradecer a Pilar su excelente trabajo, competencia y enorme amabilidad!
    Estoy contenta de haber conocido, gracias a ella, que es la fisioterapia pélvica, la que recomiendo a todas la mujeres.
    En cuatro sesiones me ayudó a familiarizarme con mi vagina, a conocerme mucho mejor.
    Tengo que decir que esto me ha empoderado enormemente!!

    Mil gràcies Pilar!!!
    Una forta abraçada!

    Responder
    • Pilar Pons Umbría

      Gracias Nuria por este testimonio tan bonito que nos has regalado. Me ha llamado mucho la atención la manera en la que has puntualizado el tratamiento, en el penúltimo párrafo. Lo dices bien claro «El tratamiento psicológico puede acompañar en el proceso pero no lo soluciona».
      Esta parte de tu biografía compartida, podrá ayudar a muchas mujeres y seguro que por eso lo has escrito.
      Gracias de nuevo, ahora disfruta de esa ventana por la que has podido salir volando. A por otros retos! y un fuerte abrazo

      Responder
    • pilar pons umbria

      Gracias Virginia por este testimonio tuyo tan sincero. Ha sido un placer acompañarte en el tratamiento y el mérito es todo tuyo, pues has sido tenaz hasta conseguirlo, aunque digas que podrías haber sido más perseverante. Muchas veces el día a día es bastante complicado para llenarlo con más «deberes» y me consta que para ti no ha sido fácil. Un fuerte abrazo !! y 1000 gracias también por querer ayudar a mujeres que tienen esta afección. Ahora va por otro reto!

      Responder
  44. Silvia

    Buenas noches,
    Soy Silvia y hace poco inicié mi camino de superación de mi baja autoestima. Durante este proceso, y tras un intento fallido de tener una relación sexual con penetración, decidí seguir explorando qué es lo que me ocurría.
    Había oído hablar del vaginismo, y en un intento de exploración ginecológica, lo volví a oír. Necesitaba consultar a una sexologa. Pero ya antes, gracias al blog de Carla Trepat vi un post dónde se hablaba del vaginismo, y en el cual se presentaba el libro de Pilar Pons. Fue buscarla, ver dónde lo trataba y, de pronto vi una puerta abierta: podía consultar con la sexóloga y empezar el tratamiento con Pilar.

    No es nada fácil a mi edad, 38 años, decir que nunca he tenido una relación sexual con penetración. Hoy en día se habla con tanta libertad del sexo, cómo también de la frivolización y el poco tacto que existe para hablar de este tema o de la endometriosis.

    Ya antes de acudir a la consulta fui capaz, soy terca y persistente en todo aquello que hago, de ponerme un tampón antes de la primera visita. Me empecé a explorar, fui capaz de empezar a introducir un dedo, conocerme y aceptarme no sólo como mente, sino que también como cuerpo. Poco nos enseñan sobre nuestra sexualidad y de aceptarnos tal y como somos, sin autocastigarnos y exigirnos a un nivel inalcanzable como personas.

    Todo es más sencillo, se trata de habilidad….lo complicado es superar las emociones, el dolor emocional que sufres en silencio.

    Gracias al tratamiento con Pilar, estoy avanzando mucho, cogiendo confianza y estoy segura que seré tan, tan feliz como Laura, y muchas más que ya lo estáis superando.

    Responder
    • Pilar Pons Umbría

      Muchas gracias Silvia por tu testimonio, lleno de sinceridad. Me siento muy feliz de poder acompañarte en este viaje tan tuyo.
      Como tu dices, eres terca y yo añado que muy sensible, como una esponja que desea absorber todo aquello que lflota a su alrededor.
      Dentro de muy pocos días, habrás erradicado el vaginismo de tu vida. Sé que disfrutarás mucho de tu nueva etapa. Un fuerte abrazo

      Responder
  45. Anónimo

    Hola! Me gustaría compartir con todas vosotras cómo he superado el vaginismo con la super ayuda de Pilar y cómo me he sentido.
    Partiendo de buscar ayudas, pasando por psicólogos, abandonándolo porque no me resultaba útil… un día leo en internet sobre Pilar y decido que este 2016 iba a ser el año. La primera visita, el 14 de enero. La última, el 10 de marzo. Total 8 sesiones. Deberes constantes en casa y conciencia de creer en tí misma. A lo que Pilar, aporta muchísimo. En mitad del tratamiento ya me había quedado embarazada. Las cosas pueden ser muchísimo más rápidas que lo que jamás una pensara.
    Así pues, me cubre una sensación enorme de pérdida de tiempo, de haberme culpabilizado por algo que simplemente no estaba trabajado. Había buscado razones inexistentes con la psicóloga,
    creándome y creyéndome un discurso falso que justificara mi no maternidad. El miedo ha sido el peor enemigo que he tenido. Y mi pareja y Pilar mis mejores apoyos en este camino de redescubrimiento de la elasticidad de mi cuerpo.
    Sin embargo, no me arrepiento y me enorgullece todo el tipo de sexo que he tenido hasta el momento con mi pareja. Es mucho más que pura penetración y haber podido compartir el placer del sexo con una pareja estable ha sido fundamental para tirar adelante.
    Y Pilar ha sido quien ha acabado de sostener y acompañarme en la creencia de que yo también era capaz.
    Primera sesión: me he introducido dos dilatadores y me han introducido un dedo. No lo hubiera imaginado nunca!! Salí de la sesión desconcertada! ¿Qué acaba de pasar? Al llegar a casa mi pareja me escuchaba con los ojos desorbitados. Se iniciaba algo nuevo.
    Tercera sesión: ya puedo ponerme un támpax!! Mis miedos hacen que me lo quite rápidamente, pero al comentarlo posteriormente con Pilar, ya sé que nada puede pasar. Lo importante es que había entrado.
    Quinta sesión: sexo con penetración. Aunque Pilar me aconseja esperarme a dilatar mejor la entrada de mi vagina, no le hacemos caso (sorry, Pilar) y decidimos probarlo. Seguimos practicando en pareja y unas semanas más tarde, no me baja la regla, me hago un test y estoy embarazada. Des de luego, no pensamos que sería tan rápido. Estamos extra felices, no hay palabras para expresar la felicidad que nos inunda. Ahora estoy de 13 semanas. Ahora que ya me han hecho la eco, ya me lo creo más que nunca.
    Infinitas gracias, Pilar.
    J&R

    Responder
    • pilar pons

      Muchas gracias por tu testimonio. Tuvo mucho que ver, con la rápida resolución, tu implicación con el tratamiento, la disciplina , y tu entrenamiento diario. Cuando intuí que podías estar embarazada por los síntomas que me contaste, yo tampoco lo podía creer, pero existía la posibilidad claramente. Qué alegría!!!! Soy tan feliz por veros tan felices! que sigo sumando realidades a la hora de afirmar que mi trabajo es de aquellos que aportan grandes satisfacciones.
      Disfruta con tu pareja de esta nueva etapa y de este embarazo tan deseado.
      Gracias de nuevo por aportar tu experiencia a esta página, donde puedes ayudar con ella a muchas mujeres que buscan solución y esperanza. Un fuerte abrazo J.

      Responder
  46. Victoria

    Buenas tardes Pilar. Te escribo desde Argentina. Más especificamente de la provincia de Buenos Aires.
    Hace aproximadamente menos de media hora que sé de ti y de tu último libro. Ha llegado a mí de casualidad pero resulta que no creo en casualidades. Tengo 25 años y tengo vaginismo. A los 19 años fue mi ginecologa la que me lo anunció en mi primera y última revisión. No podía realizar el examen de pappanicolau y ahí inmediatamente me estampó esa etiqueta y me recomendo visitar a un psicologo. Hace ya cinco años que voy a mi psicologa y si bien me pudo descifrar la supuesta causa del trauma, no podía solucionar el tema. El año pasado empece una sexologa y vengo realizando ejercicios. Con constancia y mucha voluntad. En el proceso he comenzado a mirar a la sexualidad de forma más completa e integral. No pensar en ella únicamente como sinónimo de coito. Pero al mismo tiempo tuve que lidiar con prejuicios culturales y sociales por parte de mis amigos y ex parejas. Aunque no los culpo. Es parte de la ignorancia que impuso el sistema machista y patriarcal que fragiliza la sexualidad de nosotras.
    Una parte de mí tiene «miedo» de llegar al final de la terapia con mi sexologa y aun asi no poder solucionar el tema.
    Prometo leerte. Y dejar que tu libro me acompañe en este proceso que al fin y al cabo lo atravieso para abrazarme con todas las ganas, al final del tunel.
    Muchas gracias, Pilar

    Responder
    • pilar pons

      Hola Victoria

      Gracias por compartir tu experiencia en la web! Espero que mi libro «Silencio Pélvico» te aporte conocimientos para poder librarte pronto de ese vaginismo que te limita. Desde la vertiente física se puede solucionar en muy pocas sesiones, lo que sucede es que siempre se ha derivado al psicólogo. Estoy convencida de que en pocos años, se superará esta idea y se tratará como es debido. Qué pena que yo no esté cerca de ti, pero vamos a ver si podemos solucionar el problema de esa distancia y te puedo acompañar en el proceso. Me pondré en contacto contigo, en breve, mediante tu correo personal. Un fuerte abrazo! y muchos ánimos para acortar esa distancia hasta la salida del tunel.

      Responder
      • pilar pons

        Victoria, para poder contactar privadamente, estaré encantada si me escribes a pilar@pelvicgarden.com
        Espero así, ayudarte. Un abrazo

        Responder
        • Diana

          Hola Pilar! En qué ciudad te encuentras? Necesito ayuda ?

          Responder
  47. Eli

    Hola!!

    Escribiré en castellano porque se que esta página la leen chicas de muchas partes del mundo y desearía que todas lo entendierais. Tengo 37 años y el mes pasado, por fin, pude tener mi primera relación sexual completa.
    El ultimo mes y medio, desde que Pilar entro en mi vida, ha sido una exploración (a todos los niveles… ;-)) y un conocimiento absoluto de mí y de mi cuerpo. Un viaje fantástico que me ha llevado a conocerme más y a terminar con el «vaginismo». Poco a poco, sin prisas pero con toda la determinación del mundo. Y es que la solución esta en tomar la decisión de decir «basta ya», en ser sumamente constante y en tener alguien a tu lado que te guíe en este proceso. Un proceso físico, de conocimiento físico, de dilatación, de deshacer tensiones… Y aquí es donde Pilar hace simplemente: Magia!

    Mi historia muy resumidamente se parecera a la de muchas chicas: Chica intenta poner tampones: no puede. Chica intenta primera penetración: no puede. Chica intenta muchas más penetraciones: no puede. Pasan años: busca ayuda pero no soluciona. Busca psicólogo: ayuda pero no soluciona parte física. Busca sexólogo: Soluciona miedos, tal vez, pero no acaba de funcionar… En fin que en estos años, ha habido épocas que he estado por la labor de «curarme» y otras en las que simplemente he ignorado el problema. Lo ha tapado. Como si no estuviera… pero continuaba ahí, claro…. 😉

    Un día tome la decisión de buscar como solucionarlo de otra manera. Y encontré a Pilar Pons. Había oído hablar de ella en prensa. Buscando por internet, la escuché hablar sobre vaginismo, sobre el acompañamiento físico y sin pensarlo pedí hora con ella. A partir de ahí, nos vimos durante 6 semanas consecutivas. No falte nunca, hice absolutamente todo lo que me explico y como algo natural, sin nada de dolor, y remarco sin NINGÚN DOLOR, tuve mi primera penetración. Fue simplemente fantástico! Increíble! Y el pensamiento fue: Todo para esto! Tan fácil que es y que complicado lo veía… Y un gran muro, un gran peso de años y años se deshizo con esa primera penetración.
    Después vino la primera revisión ginecológica que pasé tranquila, como algo normal. Y que cuando salí casi lloraba de la emoción de saber que había subido el ultimo peldaño que faltaba.

    Ahora me siento libre. Me siento plena. Me siento que puedo tener un coito o no tenerlo, pero que soy yo quien tiene la decisión.
    Me siento tan agradecida, que no tengo suficientes palabras para Pilar. Hemos compartido tanto, hemos reído tanto… Pilar, eres una de las pesonas que más me ha marcado en mi vida.

    Mis ultimas palabras van para la chica que lea esto y que aún duda. Te diria que no dudes más. Que tomes la decisión y vayas a por ello! El resultado y el viaje bien se lo merecen!

    Un besazo a todas!!

    Responder
    • pilar pons

      Queridísima Eli

      En primer lugar, muchísimas gracias por tu testimonio y por percibir lo importante que es para cualquier mujer que busca información sobre el vaginismo. Me uno a la alegría que sientes, en esta fase de superación de tu afección, la cual ha sido posible también por tu enorme perseverancia y disciplina. Has sido tan regular en el tratamiento, en las sesiones y con los deberes, que el resultado ha llegado por tu mérito.
      Deseo que esta nueva etapa de tu vida, de paso a todos tus nuevos proyectos, ahora que este ya está resuelto. Siempre recordaré lo mucho que hemos reído y disfrutado con nuestras ocurrentes conversaciones. Un fuerte abrazo.

      Responder
  48. Marta

    Bona nit Pilar!
    Volia explicar-te q per fi he pogut tenir una relacio complerta! Estic molt cotenta 🙂
    Moltes Gracies x tot! Els dos hem pensat amb tu despres d’haver-ho x fi aconseguit.
    Un regal haver-te trobat i que ens hagis acompanyat en aquest cami q semblava q no tenia sortida. I ara un cami x davant x gaudir, compartir i poder fer els nostres desitjos realitat.
    Gracies de tot cor!

    Responder
  49. Nuria

    Avui me decidit escriure la meva història i aixi potser puc ajudar a les persones que entren en akesta magnífica pagina.
    Yo fa uns dos anys que vaig trobar la Pilar, gracies a una amiga que la va escoltar al Catalunya radio i alla va començar el meu viatge a superar el vaginisme. Vaig anar durant 5 sessions amb la Pilar i un dia que n o tenia preparat va passar…. Va poder entrar i desde llavors a millor una part important en la meva vida i a partir d’ara m’agradaria saber que potser la meva història ajuda a alguna dona que o pateix i que sapiguen que n estan soles.

    Responder
  50. Laia

    Hola Pilar!
    Sóc la Laia. T’escric per desitjar-te que acabis de passar molt bones festes i dir-te que estic embarassada de 8 setmanes!! Estem molt contents i em part és gràcies a tu. Una forta abraçada.

    Responder
  51. Alejandra

    Bona tarda Pilar!

    Avui… et volia enviar un últim mail després d’acabar la rehabilitació de vaginisme [divendres passat, amb menys de dos mesos].

    Avui… t’escric amb un tampó posat. De fet, tot i que encara vaig amb la mida més petita (són els que em vaig comprar), no em costa res posar-me’ls. Cap tipus de molèstia, ni en posar-me’l ni en treure’l, en absolut. Potser a la regla anterior notava un mínim de molèstia a l’hora de posar-me’l o de treure-me’l, però ara cap ni una; vaig comodíssima! 🙂 De fet, a la propera regla provaré una mida més gran, sobretot per als primers dies de regla en què és més abundant.

    Avui… t’escric amb intenció de fer-me una revisió ginecològica aviat. Tindràs notícies meves quan me l’hagi feta.

    Avui… t’escric amb ganes d’estrenar la meva vagina sexualment parlant. […] Tindràs notícies meves […], no pateixis. […]

    Avui… em poso faldilla. Em sento dona. Totalment. Per fi! De fet, aquests dies de rebaixes fins i tot m’he comprat un parell de faldilles perquè em sento bé amb mi mateixa i em ve súper de gust portar-ne, quan fins ara no era així. Però ja s’ha acabat, de manera que aquest vespre em poso faldilla

    Avui… és el meu aniversari i és el millor regal que puc tenir avui, amb diferència. T’ho dic de tot cor, de veritat. No obstant,

    Avui… m’he fet un auto-regal. No només perquè sigui el meu aniversari, si no també com a premi com a recompensa al treball i a la constància feta en la rehabilitació de vaginisme. Així que

    Avui… vaig al teatre[…],

    – perquè han estat sessions de llàgrimes plenes d’emocions,
    – perquè ara mateix mentre t’escric se m’escapen les llàgrimes, però també
    – perquè a la vegada que t’escric i ploro també somric i no puc deixar de fer-ho.

    Avui… et volia donar les gràcies:

    – per acompanyar-me en el procés,
    – per compartir les meves intimitats amb tu,
    – per l’atenció rebuda,
    – per fer-me de mare,
    – per fer-me de germana gran,
    – per fer-me d’amiga íntima,
    – per fer-me sentir dona, amb totes les lletres, una dona normal,
    [- per fer-me sentir lliure,]
    [- per fer-me feliç,]
    – per canviar-me la vida, en definitiva (en positiu, clar!).

    Avui… et vull felicitar per la feina feta, ets una gran professional. Continua així.

    Mil gràcies de nou, Pilar. Seguim en contacte.

    Petons i una abraçada ben forta,

    Responder
  52. Eva

    Hola Pilar!

    He tenido conocimiento de ti por la contra de la vanguardia y al buscar mas cosas sobre ti encontré y leí tu Blog y ha sido para mí como encontrar una luz al final de túnel. Desde que lo empecé a leer hasta el final me cogió una llorina, no podía ser alguien escribe todo tal y como me pasa a mi.
    Te voy a comentar un poco mi historia (aunque creo que habrás oído muchas como la mía). Tengo 48 años y sufro vaginismo desde siempre llevó con mi pareja 16 años y aunque es la persona mas comprensiva del mundo esto es un verdadero problema. NI ginecólogos ni terapeutas sexuales ni nada de nada han dado con cual es el problema.

    Yo cada día más angustiada he realizado todo tipo de técnicas que me han recomendado pero nada. Todo se agravó el año pasado que por si era poco el problema tuve una intervención quirúrgica ginecológica grave surgida de problemas no detectados a tiempo, total todo por no poderme hacer revisiones ginecológicas bien. Ahora además de una menopausia horrible, unos dolores insoportables y infecciones de orina recurrentes sigo sin poder hacer el amor pleno con mi marido y ya no hablamos que mis deseos de ser madre se perdieron hace muchos años por no poder solucionar mi problema.
    Soy una persona alegre y optimista pero esto me ha marcado tanto que ya creía no poder solucionarlo y con los miedos naturales que mi pareja encuentre en otros lados lo que yo no le se dar. Tengo tanta impotencia y de repente leí tu articulo y me he dado cuenta que hay mas gente que le pasa lo mismo (jamás he hablado esto con nadie nada mas que con especialistas y mi pareja)
    Me gustaría mucho saber si tú podrías ayudarme?

    Gracias anticipadas y reitero leer tu blog ha sido como un milagro para mi y he vuelto a tener esperanzas.

    Responder
  53. Verónica

    Buenos días Pilar,
    te mando un correo para informarte de que… lo hemos conseguido!!!! Porfiiiin!!! Primero de todo me puse los dos dilatadores grandes, para dilatar un poco (tanto por la mañana como por la tarde), y después por la noche pudimos hacerlo sin ningún problema. Como dijiste, casi ni noté cuando entraba. Lo que sí es cierto es que me resultaba un poco incómodo, a veces bastante. También me preocupa un poco que me moleste en lugar de gustarme, pero ya supongo que es normal, que me tengo que acostumbrar y tal. Pero bueno, son las tonterías estas mías, ya sé que no tengo que preocuparme.
    Dicho esto, al final cogimos hora contigo el lunes a las 7 de la tarde. ¿Crees que es necesario que vayamos igualmente por si acaso, o la cancelo?
    Muchas gracias por todo y espero tu respuesta!!!
    Un beso,

    Responder
  54. Isa

    Bon dia Pilar,
    Avui es un gran dia: ahir a la nit vaig aconseguir el meu
    objectiu!!!!!!!
    Vaig aconseguir la penetració!!!!!!!
    Va ser genial!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Nomes va fer falta posar 1 cop el 4rt dilatador i apa, a intentar-ho. Una mica d’ oli de pompeia i….a dins!!!!!!!
    Primer jo a sota dirigint el procès i despres, canvi de postura: jo a sobre i apa, torne’m-hi!!!
    Va ser facil i no em va fer mal. Si que notava certa molestia, pero t’he de dir que em va fer mes mal posar-me el dilatador.
    Ah, i el que si que noto es ganes de fer pipí. Vaig tenir que parar un moment, anar al lavabo(tot i que no va sortir ni una goteta), i despres…torne’m-hi que no ha estat res!
    De fet, es divertit i tot!!!! Ja tinc ganes de repetir-ho!!!!!!!!
    Jejejejeje
    Estic molt feliç!!! Estem els 2 molt feliços!!!!!!
    Avui es un nou dia a les nostres vides!!!!!!!!!!!!
    Moooooltres gracies per la teva ajuda i pels teus consells!!!!
    Ja pots pendre’t una copa a la nostra salut!!!!!!!!
    Mil gracies Pilar!!!!

    Responder
  55. Isabel

    Bon dia Pilar,
    “Misión cumplida”, ja jo hem aconseguit !!, i no m´ha fet gens de mal, més senzill del que creia, estic molt contenta!!!
    Gràcies a tu!!
    Bon Nadal i fins aviat,
    Una abraçada,

    Responder
  56. Joana

    Pilar, ja!!! Sense planificar… hem començat amb el dilatador i bingo! No m’ha costat gens. Estic molt contentaaaaaaa!!! Penetració completa. Biennn!!!
    Moltes gràcies! Estic molt emocionada! Estem molt feliços!! Petonsssssssssssssssss

    Responder
  57. Elvira

    Hola Pilar,
    Espero que esté difrutando de este largo, pero que ya se acaba, fin de semana!
    El motivo de este correo es porque hace unos días publiqué en el foro de vaginismo, recordando un poco mi caso y su solución. (hace mucho tiempo ya había escrito)
    Hoy, sin esperarlo, he recibido la respuesta de una chica pidiendome información acerca de cómo lo hice y como no, le he hablado en privado de cómo lo hice.
    En fin, a esta chica le he hablado de usted, le he dado la dirección de su blog y la dirección de la clínica. No me ha asegurado nada, pero espero que se anime, porque si yo lo he conseguido, todas lo harán.
    En fin, esto es todo. Espero que esta chica se anime y cambie su vida como yo lo he hecho.
    Muchas gracias por todo, como ya le dije, le estaré eternamente agradecida por todo, por cómo ha cambiado mi vida. Cada día le doy gracias a Dios por haberla puesto en mi camino. GRACIAS.
    Saludos

    Responder
  58. Joana

    Hola Pilar,
    He estat pensant en el gran dia i d’entrada crec que hem de sortir del nostre entorn habitual. Per tant he començat a mirar hotelets amb encant que faran que estiguem bé i ens allunyem d’allò que fèiem habitualment. Vida nova en un entorn diferent, després ja tornarem cap a casa!!! 😉
    Tots dos en tenim tantes ganes i ens coneixem tant que gairebé estic segura que tot anirà bé, però què pot passar?
    Que no disfrutem o no com esperem. Crec que seria normal que passés una cosa així i en parlarem abans i repetirem tantes vegades com calgui. No em fa patir el dolor perquè en aquests moments gairebé he superat la por a tenir-ne i perquè estic absolutament segura que el Pere anirà amb molt de compte, potser massa i tot 
    Què més pot passar? No ho sé, la veritat!
    No sé si més enllà de planificar la sortida, he de planificar gaire coses més. Penso que si no deixem lloc a l’espontaneïtat serà tot plegat “poc creïble”. Així que una vegada siguem a lloc, anirem d’excursió o a fer unes canyes o el que ens vingui de gust en aquell moment i a deixar que les coses passin tranquil•lament.
    Com ho veus? Segurament encara hi donaré més voltes…
    Gràcies!!!!

    Responder
  59. Elvira

    Hola, buenas tardes
    Soy Laura y estoy FELIZ, FELIZ.
    El sábado mi marido y yo decidimos probar aquello que tanto tiempo deseamos hacer realidad. Se lo propuse y aceptó sin dudarlo y yo me sentía bien, relajada y animada. La verdad que aún no me lo puedo creer. Estamos felices. Lo hemos conseguido.
    Muchas gracias por toda la ayuda.
    Nos vemos en la siguiente cita.

    Responder
    • Andreina

      Hola mi querida Pilar,
      Al fin lo conseguí! Tuve mi primera penetración y 2 veces! No me ha dolido nada, absolutamente nada, que ni me lo creo. Al principio fue muy difícil porque no lograba relajarme, tenía miedo, tensión y lo que hice con mi parejo fue cambiar de escenario (lo hicimos en la sala) y nos fue de maravilla, fuimos felices como unos adolescentes.
      Te agradezco muchísimo el acompañamiento, después de tantos años de creer que mi dolor era el más severo de todos pude superarlo, me ayudaste muchísimo, esos masajes pélvicos son una genialidad! Yo muchas veces creí que me quedaría estancada y mira, nunca olvidaré esta victoria! nunca cambies por favor! Un abrazo gigante.

      Responder

Enviar un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *